Ramka z danymi wysłanymi z komputera PC1 do serwera www znajduje się pomiędzy ruterem R1 a ruterem R2 (punkt A). Które adresy są w niej zawarte?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W przypadku wysyłania danych z komputera PC1 do serwera WWW, ramka, która przemieszcza się między ruterami R1 i R2, zawiera specyficzne informacje. Adres IP źródłowy to adres komputera PC1, ponieważ to on inicjuje połączenie. Adres IP docelowy to adres serwera WWW, gdyż dane mają ostatecznie dotrzeć do tego urządzenia. Na poziomie warstwy łącza danych protokołu Ethernet adresy MAC ulegają zmianie przy każdym przejściu przez ruter. Dlatego adres źródłowy MAC pochodzi od rutera R1, przez który ramka właśnie przeszła, a adres docelowy MAC to adres rutera R2, do którego ramka zmierza przed dalszym przekazywaniem. Takie zachowanie jest zgodne ze standardem IEEE 802.3 i zasadą trasowania w sieciach IP, gdzie adresy MAC są wykorzystywane do komunikacji w sieciach lokalnych, a adresy IP do komunikacji między sieciami. W praktyce, znajomość tego mechanizmu jest kluczowa dla zrozumienia, jak dane są przekazywane w sieciach złożonych z wielu segmentów i urządzeń sieciowych.
Niektóre niepoprawne odpowiedzi sugerują, że adresy MAC urządzeń końcowych, takich jak komputer PC1 lub serwer, są używane bezpośrednio w komunikacji między ruterami. To nieporozumienie wynika z braku zrozumienia, jak protokoły sieciowe działają na różnych poziomach modelu OSI. Adresy MAC są używane do komunikacji w obrębie tej samej sieci lokalnej i zmieniają się przy każdym przejściu przez ruter. Dlatego gdy ramka danych przemieszcza się od jednego rutera do drugiego, to adresy MAC tych ruterów służą do prawidłowego dostarczenia danych w obrębie tego segmentu sieci. Inne błędne odpowiedzi mogą wskazywać na niepoprawne przypisanie adresów IP, na przykład do routingu urządzeń pośrednich jak rutery, co jest mylące ponieważ adresy IP pozostają stałe dla urządzeń końcowych w trakcie całej sesji komunikacyjnej w sieci rozległej. Zrozumienie, że IP i MAC pełnią różne role, jest kluczowe: IP umożliwia identyfikację celowego urządzenia w sieci globalnej, a MAC zapewnia dostarczenie danych w obrębie segmentu sieciowego. Taki podział ról jest podstawą efektywnego działania protokołów routingu i przesyłania danych w nowoczesnych sieciach komputerowych. Typowym błędem jest także zakładanie, że adres MAC komputera PC1 lub serwera jest wykorzystywany na całej długości trasy, co nie jest możliwe z technicznego punktu widzenia, ze względu na ograniczenia w zakresie działania protokołu Ethernet oraz wymagań dotyczących wydajności sieci. Praktyka sieciowa wymaga zrozumienia, że każdy segment sieci ma swoje własne warunki routingu, co jest niezwykle istotne dla optymalizacji działania sieci i unikania potencjalnych problemów z wydajnością lub bezpieczeństwem transmisji danych. Zrozumienie tego jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się zarządzaniem i konfiguracją sieci komputerowych.
