Maska 255.255.254.0 (ciężkości /23) pozwala na stworzenie sieci, która może obsłużyć do 510 adresów IP. W kontekście sieci IPv4, każda podmaska dzieli przestrzeń adresową na mniejsze segmenty. Maska /23 oznacza, że 23 bity są używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 9 bitów dla hostów. Wzór na obliczenie liczby dostępnych adresów IP w sieci to 2^(liczba bitów hostów) - 2, gdzie odejmujemy 2 z powodu adresu sieci i adresu rozgłoszeniowego. W tym przypadku: 2^9 - 2 = 512 - 2 = 510. Taka konfiguracja jest często stosowana w lokalnych sieciach komputerowych, gdzie serwery DHCP przydzielają adresy IP w oparciu o zdefiniowaną pulę. Dobre praktyki w zarządzaniu adresacją IP sugerują staranne planowanie puli adresów, by uniknąć konfliktów i zapewnić odpowiednią ilość dostępnych adresów dla wszystkich urządzeń w danej sieci.
Analizując inne maski, można zauważyć, że maska 255.255.255.192 (/26) oferuje jedynie 62 dostępne adresy IP (2^6 - 2 = 62), co jest niewystarczające dla 510 urządzeń. Błędem jest założenie, że wystarczy zastosować sieć o niewielkim zakresie, myśląc, że będzie to wystarczające w dłuższym okresie. Kolejną maską, 255.255.255.128 (/25), również nie zaspokaja wymagań, ponieważ oferuje jedynie 126 adresów IP (2^7 - 2 = 126). Takie podejście jest często spotykane wśród osób nieświadomych potrzeby prognozowania wzrostu liczby urządzeń w sieci. Maska 255.255.254.0 (/23) to jedyna odpowiednia opcja, która prawidłowo realizuje założenia dotyczące liczby hostów. Maska 255.255.252.0 (/22) również zwraca uwagę, ale oferuje 1022 adresy IP, co jest nadmiarem w tej sytuacji, a co może prowadzić do marnotrawienia zasobów IP. W praktyce należy zawsze analizować nie tylko aktualne potrzeby, ale także przyszły rozwój sieci, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury sieciowej. Warto także dodać, że zastosowanie zbyt małej liczby adresów IP może prowadzić do konfliktów, a w konsekwencji do problemów z dostępnością usług.