Sieć o adresie 192.168.1.128/29 ma maskę podsieci wynoszącą 255.255.255.248, co oznacza, że w tej sieci dostępnych jest 8 adresów IP (2^3 = 8, gdzie 3 to liczba bitów przeznaczonych na adresy hostów). Jednakże, dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (192.168.1.128) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (192.168.1.135), co pozostawia 6 adresów dostępnych dla hostów (192.168.1.129 do 192.168.1.134). W praktyce, taki układ jest często stosowany w małych sieciach lokalnych, gdzie liczba urządzeń nie przekracza 6, co pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP. Wiedza ta jest kluczowa przy projektowaniu sieci, ponieważ umożliwia dostosowanie liczby dostępnych adresów do rzeczywistych potrzeb organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie inżynierii sieciowej.
Wybór odpowiedzi wskazującej na 8, 12 lub 16 hostów wynika z nieporozumienia w zakresie zasad adresacji IP i obsługi podziału na podsieci. Każda sieć ma określoną maskę podsieci, która definiuje, ile adresów IP jest dostępnych w danym zakresie. W przypadku maski /29, oznacza to, że trzy bity są przeznaczone dla hostów. W praktyce, z 8 adresów, jakie można wygenerować, dwa są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. W związku z tym, jedyną poprawną odpowiedzią jest 6 dostępnych adresów dla hostów. Wybór 8 hostów może wynikać z błędnego założenia, że wszystkie adresy mogą być używane, co jest niezgodne z zasadami inżynierii sieciowej. Odpowiedzi sugerujące 12 lub 16 hostów wynikają z ignorowania podstawowych zasad dotyczących liczby adresów IP, które można uzyskać z danej maski podsieci - w przypadku /29 liczba ta nie może przekraczać 6. Właściwe zrozumienie adresacji IP jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do niedoborów adresów IP lub problemów z komunikacją w sieci.