Aero to interfejs wizualny zaprezentowany po raz pierwszy w systemie Windows Vista, który charakteryzuje się efektami przezroczystości oraz animacjami okien. Jego design przypomina wygląd szkła, co nie tylko wpływa na estetykę, ale także na użyteczność systemu. Aero wprowadza takie elementy jak przezroczyste tła, zaokrąglone rogi okien oraz subtelne efekty cieni. Dzięki tym cechom, użytkownicy mogą lepiej koncentrować się na zadaniach, ponieważ interfejs jest bardziej przyjazny dla oka. Przykładem zastosowania Aero jest możliwość zmiany wyglądu paska zadań oraz okien aplikacji, co pozwala na większą personalizację i dostosowanie środowiska pracy do indywidualnych preferencji. Z perspektywy dobrych praktyk, korzystanie z takich efektów jak przezroczystość powinno być stosowane z umiarem, aby nie wpływać negatywnie na wydajność systemu, szczególnie na starszych maszynach. Aero stał się standardem wizualnym, który został rozwinięty w późniejszych wersjach systemu Windows, ukazując dążenie do estetyki i funkcjonalności.
Luna to interfejs wizualny, który był dominującą estetyką w systemie Windows XP i charakteryzował się bardziej płaskim i kolorowym wyglądem. Mimo że Luna wprowadziła pewne poprawki w zakresie użyteczności i estetyki w porównaniu do wcześniejszych wersji, nie posiadała zaawansowanych efektów, takich jak przezroczystość. Wybierając Lunę, można wprowadzić pewne kolory i style, ale nie oferuje ona bogatej palety animacji ani efektów wizualnych, które są kluczowe w Aero. Royale to z kolei motyw wizualny stworzony dla Windows XP i nie jest on związany z przezroczystością ani animacjami. Był to bardziej estetyczny dodatek, który jednak nie wprowadził znaczących innowacji w porównaniu do Luna. Gnome, natomiast, to środowisko graficzne dla systemów Linux, które ma inne cele i charakterystyki, nie jest zatem powiązane z interfejsem Windows. Typowym błędem myślowym jest mylenie motywów wizualnych z interfejsami użytkownika; wielu użytkowników z rozczarowaniem odkrywa, że wybór niewłaściwego interfejsu nie dostarcza oczekiwanych efektów estetycznych i funkcjonalnych. Kluczowe jest rozpoznanie różnic między tymi systemami, aby optymalnie wykorzystać dostępne możliwości w danym środowisku operacyjnym.