Windows XP to system operacyjny, który wprowadził istotne zmiany w zarządzaniu bezpieczeństwem sterowników urządzeń. Jednym z kluczowych elementów było wprowadzenie wymagania podpisów cyfrowych dla sterowników jako środka zapewnienia ich autentyczności i integralności. Gdy instalowany sterownik nie posiadał poprawnego podpisu, system wyświetlał ostrzeżenie, co miało na celu ochronę użytkownika przed potencjalnie szkodliwym oprogramowaniem. Dzięki temu użytkownicy byli zachęcani do korzystania z certyfikowanych sterowników, co minimalizowało ryzyko problemów z kompatybilnością i stabilnością systemu. System Windows XP korzystał z infrastruktury klucza publicznego (PKI) do weryfikacji podpisów cyfrowych, co było zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT. Instalacja niepodpisanych sterowników była możliwa, lecz wymagała świadomego działania użytkownika, który musiał zaakceptować ryzyko. W praktyce, oznaczało to, że administratorzy systemów byli bardziej świadomi źródeł pochodzenia sterowników i ich potencjalnych zagrożeń. Takie podejście do zarządzania sterownikami pozwoliło na zwiększenie bezpieczeństwa systemu i jego użytkowników, co było istotnym krokiem w kierunku implementacji bardziej rygorystycznych standardów bezpieczeństwa w przyszłych wersjach Windows.
Linux i Unix to systemy operacyjne typu open-source, które posiadają odmienne podejście do instalacji i zarządzania sterownikami w porównaniu do systemów Windows. W szczególności, w przypadku Linuxa, sterowniki są często częścią jądra systemu i zarządzane są poprzez menedżery pakietów specyficzne dla danej dystrybucji. Systemy te nie wyświetlają podobnych komunikatów związanych z podpisami cyfrowymi jak Windows XP, ze względu na bardziej zdecentralizowany model rozwoju i dystrybucji oprogramowania. Z kolei Unix, jako rodzina systemów operacyjnych, również implementuje sterowniki na poziomie jądra i nie korzysta z takiego mechanizmu weryfikacji podpisów cyfrowych jak w Windows XP. Windows 98, jako wcześniejsza wersja systemu operacyjnego, nie posiadał zintegrowanego mechanizmu wymuszającego weryfikację podpisów cyfrowych dla sterowników. To oznacza, że użytkownicy mogli instalować niepodpisane sterowniki bez ostrzeżeń ze strony systemu. W praktyce, brak tego mechanizmu oznaczał większe ryzyko instalacji potencjalnie niebezpiecznego oprogramowania, co często prowadziło do problemów z kompatybilnością i stabilnością systemu. W przypadku Windows 98, instalacja sterowników opierała się głównie na zaufaniu do źródła pochodzenia oprogramowania, co było mniej bezpieczne niż rozwiązania wprowadzone później w Windows XP. To wszystko wskazuje, że wybór odpowiedzi Windows XP jest najbardziej zgodny z realiami funkcjonowania systemów operacyjnych w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sterowników i ich instalacji w tamtym okresie historycznym. Wprowadzenie podpisów cyfrowych było ważnym krokiem w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa komputerowego, co zostało zaimplementowane właśnie w Windows XP i było częścią większej strategii Microsoftu w zakresie ochrony użytkowników przed zagrożeniami wynikającymi z instalacji nieautoryzowanego oprogramowania.
