Topologia pierścienia to struktura, w której każdy komputer (lub węzeł) jest połączony z dokładnie dwoma sąsiednimi komputerami, tworząc zamknięty krąg. W tej konfiguracji dane przesyłane są w jednym kierunku, co minimalizuje ryzyko kolizji. Przykładem zastosowania topologii pierścienia są starzejące się sieci token ring, gdzie token (znacznik) krąży w sieci, umożliwiając dostęp do medium transmisyjnego tylko jednemu urządzeniu na raz. Dzięki tej metodzie zapewniono porządek w przesyłaniu danych, co było kluczowe w środowiskach o dużym ruchu. Standardy IEEE 802.5 regulują techniczne aspekty takich sieci, wskazując na korzyści z używania topologii pierścienia w złożonych systemach wymagających synchronizacji. W praktyce, mimo że topologia pierścienia nie jest tak popularna jak inne, może być korzystna w określonych zastosowaniach, gdzie ważne są niski koszt i prostota instalacji.
Wybór topologii gwiazdy jest powszechnie mylony z pierścieniem, jednak różni się ona fundamentalnie od omawianej struktury. W topologii gwiazdy wszystkie komputery są połączone z centralnym urządzeniem, takim jak switch czy hub. W tym modelu, awaria jednego z węzłów nie wpływa na działanie pozostałych, a wszystkie urządzenia komunikują się poprzez centralny punkt, co zwiększa niezawodność i łatwość zarządzania. Podobnie rzecz ma się z topologią magistrali, gdzie wszystkie urządzenia są połączone z jedną linią komunikacyjną. Tutaj jednak, awaria kabla skutkuje przerwaniem komunikacji w całej sieci, co czyni ją mniej odporną na usterki. Z kolei w topologii siatki, każdy węzeł jest połączony z wieloma innymi, co zwiększa redundancję i dostępność, ale jednocześnie podnosi koszty instalacji i złożoność zarządzania siecią. Kluczowym błędem jest zatem mylenie topologii z uwagi na sposób połączenia komputerów. W rzeczywistości, każda z tych topologii ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, a ich wybór powinien być oparty na analizie potrzeb, niezawodności i kosztów, a nie na przeświadczeniu o ich tożsamości z pierścieniem.