TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) są protokołami komunikacyjnymi, które działają w warstwie transportowej modelu ISO/OSI. Warstwa ta jest odpowiedzialna za zapewnienie niezawodnego przesyłania danych między aplikacjami na różnych urządzeniach. TCP zapewnia komunikację opartą na połączeniach, co oznacza, że tworzy stabilne połączenie między nadawcą a odbiorcą, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach, które wymagają wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy komunikacja w sieciach korporacyjnych. Z kolei UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co umożliwia szybsze przesyłanie danych, ale bez gwarancji dostarczenia czy kolejności pakietów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla aplikacji strumieniowych, takich jak transmisje wideo czy gry online. Ważne jest również, aby zrozumieć, że protokoły te są kluczowe dla architektury internetowej i stanowią fundament dla wielu usług sieciowych, wspierając różnorodne aplikacje i protokoły działające w warstwie aplikacji.
Warstwa sieciowa modelu ISO/OSI jest odpowiedzialna za adresowanie i routing pakietów w sieci, ale nie zajmuje się przesyłaniem danych między aplikacjami. W tej warstwie działają protokoły takie jak IP (Internet Protocol), które umożliwiają przesyłanie danych w sieciach lokalnych i globalnych, ale nie zapewniają mechanizmów transportowych, które są tak istotne dla TCP i UDP. W kontekście warstwy łącza danych, protokoły skupiają się na dostarczeniu ramki danych między bezpośrednio połączonymi urządzeniami w sieci, zapewniając m.in. kontrolę błędów i synchronizację. Typowe protokoły w tej warstwie to Ethernet czy Wi-Fi, które nie mają nic wspólnego z funkcjonalnością transportową. Z kolei warstwa aplikacji to ta, w której działają końcowe aplikacje użytkowników, takie jak przeglądarki internetowe, e-maile czy protokoły transferu plików. Protokół HTTP używa TCP jako warstwy transportowej, ale sam w sobie nie jest odpowiedzialny za transport, tylko za interakcję z serwerami. Zrozumienie struktury modelu ISO/OSI jest kluczowe dla poprawnego klasyfikowania funkcji protokołów, ponieważ każdy z nich pełni odmienne role, a niepoprawne przypisanie ich do niewłaściwych warstw prowadzi do nieporozumień w diagnostyce problemów sieciowych oraz projektowaniu systemów.