Maska podsieci 255.255.255.128, której notacja CIDR to /25, pozwala na podział adresu IPv4 na dwie części: adres sieci oraz adres hosta. W przypadku maski /25, mamy 7 bitów przeznaczonych na adresy hostów (32 bity - 25 bity maski = 7 bity). Liczba dostępnych adresów hostów oblicza się za pomocą wzoru 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych dla hostów. W naszym przypadku to 2^7 - 2, co daje 128 - 2 = 126 adresów hostów. Odejmuje się 2 adresy: jeden dla adresu sieci (wszystkie bity hosta ustawione na 0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (wszystkie bity hosta ustawione na 1). Przykładowo, w sieci 192.168.1.0/25, możliwe adresy hostów to od 192.168.1.1 do 192.168.1.126. Wiedza o adresowaniu i podsieciach jest kluczowa w zarządzaniu sieciami komputerowymi, a stosowanie odpowiednich masek sieciowych pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP.
Wybór liczby 128 hostów do zaadresowania w podsieci z maską 255.255.255.128 opiera się na niepoprawnym zrozumieniu, jak oblicza się dostępne adresy hostów. Aby zrozumieć, dlaczego taka odpowiedź jest błędna, warto przyjrzeć się zasadzie, która mówi, że liczba dostępnych adresów hostów oblicza się jako 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W przypadku maski /25, mamy 7 bitów dla hostów, co daje 2^7 = 128 możliwych adresów, ale musimy odjąć 2 z tego wyniku, co prowadzi do 126 dostępnych adresów. Z kolei wybór odpowiedzi 254 hosty wskazuje na nieporozumienie związane z maską podsieci 255.255.255.0, która rzeczywiście pozwala na 254 adresy hostów, ale nie dotyczy podanej maski. Wybierając 127 hostów, mylnie zakłada się, że również jeden adres sieciowy i jeden rozgłoszeniowy są ujęte w tej liczbie, co przeocza rzeczywisty sposób obliczania adresów w sieci. Te błędne koncepcje mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami IP w organizacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sieci komputerowych.