Odpowiedź 10m2 jest prawidłowa, ponieważ w sieciach strukturalnych, zgodnie z wytycznymi branżowymi, zaleca się umieszczanie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10m2. Takie rozplanowanie zapewnia optymalną jakość sygnału oraz odpowiednią ilość pasma, co jest kluczowe dla efektywności działania sieci. Przykładem zastosowania tej zasady może być projektowanie sieci lokalnych w biurach, gdzie każde biurko lub strefa pracy powinna mieć dedykowany punkt abonencki, aby zapewnić stabilne połączenie z siecią. Utrzymanie tej proporcji przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania usług, takich jak VoIP czy przesył danych, co jest istotne w kontekście ciągłego rozwoju technologii komunikacyjnych. W praktyce, stosowanie się do tego standardu pozwala również na łatwiejsze planowanie rozbudowy sieci w przyszłości, co jest ważne w kontekście zmieniających się potrzeb użytkowników i rosnącego zapotrzebowania na pasmo. Warto również wspomnieć, że wiele organizacji bazuje na normach takich jak ISO/IEC 11801, które określają wymagania dotyczące projektowania sieci strukturalnych.
Wybór powierzchni 5m2 może wydawać się rozsądny w kontekście minimalizacji kosztów, jednak takie podejście prowadzi do istotnych problemów z jakością sygnału. Zbyt mała powierzchnia przypadająca na punkt abonencki skutkuje przeciążeniem sieci, co może prowadzić do opóźnień, utraty pakietów oraz ogólnego pogorszenia doświadczeń użytkowników. Natomiast powierzchnie 20m2 i 30m2 są niepraktyczne w kontekście współczesnych potrzeb użytkowników, ponieważ w miarę rozwoju technologii i wzrostu liczby urządzeń podłączonych do sieci, konieczne staje się zwiększenie liczby punktów abonenckich. Przy zbyt dużej powierzchni przypadającej na jeden punkt zmniejsza się gęstość sieci, co negatywnie wpływa na jej wydajność oraz stabilność. W praktyce, dla wielu zastosowań, jak na przykład w biurach czy szkołach, konieczne jest zapewnienie jednego punktu abonenckiego na 10m2, aby móc efektywnie obsługiwać rosnącą liczbę użytkowników oraz urządzeń mobilnych. Prawidłowe projektowanie sieci wymaga zrozumienia zasad dotyczących rozmieszczenia punktów abonenckich oraz standardów, takich jak te zawarte w dokumentach normatywnych, które wskazują, że zbyt mała lub zbyt duża powierzchnia przypadająca na jeden punkt abonencki prowadzi do problemów z wydajnością oraz niezawodnością sieci.