Odpowiedź 'miesiąca' jest prawidłowa w kontekście strategii archiwizacji danych Dziadek – Ojciec – Syn, ponieważ na poziomie Dziadek zakłada się wykonywanie kopii zapasowych co miesiąc. Ta strategia jest stosunkowo szeroko akceptowana w branży IT, ponieważ pozwala na utrzymanie odpowiedniego balansu pomiędzy częstotliwością archiwizacji a ilością przechowywanych danych. Regularne archiwizowanie danych co miesiąc umożliwia organizacjom szybkie przywracanie pełnych zestawów danych w przypadku awarii lub utraty informacji. Przykłady zastosowania tej strategii można znaleźć w firmach, które wymagają stabilnych i długoterminowych kopii zapasowych, takich jak instytucje finansowe czy szpitale, dla których przechowywanie danych przez dłuższy czas jest kluczowe. W praktyce, przy odpowiednim zarządzaniu cyklem życia danych, strategia ta również pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową i ogranicza ryzyko przechowywania niepotrzebnych danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi.
Wybór opcji związanych z innymi okresami, takimi jak dzień, rok czy tydzień, nie jest zgodny z prawidłowym podejściem do strategii archiwizacji Dziadek – Ojciec – Syn. Archiwizacja danych na poziomie Dziadek, polegająca na wykonywaniu kopii zapasowych, jest zaprojektowana tak, aby zapewnić długoterminowe przechowywanie i dostępność danych. Wykonywanie kopii zapasowych codziennie (na poziomie dnia) może prowadzić do nadmiernego zużycia zasobów i zajmowania cennej przestrzeni dyskowej, ponieważ codzienne zmiany w danych mogą być nieznaczne i nie zawsze uzasadniają tworzenie nowych kopii. Z kolei wybór archiwizacji na poziomie roku może być zbyt rzadki, co zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku awarii, gdy pomiędzy kopiami zapasowymi upływa znaczny czas. Natomiast archiwizacja co tydzień może nie zapewniać odpowiedniego poziomu ochrony, szczególnie w kontekście dynamicznych zmian danych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. W związku z tym strategia archiwizacji co miesiąc jest bardziej adekwatna, gdyż łączy regularność z efektywnością, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy ryzyk i określenie optymalnej częstotliwości archiwizacji w zależności od specyfiki organizacji i rodzaju przetwarzanych danych.