Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Zawód: Technik informatyk
W topologii gwiazdy każde urządzenie działające w sieci jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Topologia gwiazdy to jeden z najpopularniejszych układów sieciowych, w którym wszystkie urządzenia (komputery, drukarki, itp.) są podłączone do centralnego węzła, którym najczęściej jest switch lub hub. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z urządzeń, pozostałe nadal mogą funkcjonować. Taka architektura ułatwia również zarządzanie siecią, ponieważ wszelkie operacje, takie jak dodawanie nowych urządzeń czy diagnozowanie problemów, można przeprowadzać w centralnym punkcie. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy jest typowa sieć lokalna (LAN) w biurach, gdzie wiele komputerów łączy się z jednym centralnym przełącznikiem, co zapewnia wysoką wydajność oraz minimalizuje ryzyko kolizji danych. Topologia ta jest również zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają użycie centralnych urządzeń do zarządzania ruchem w sieci, co zwiększa jej efektywność i bezpieczeństwo.
Topologia sieci nie polega na podłączeniu urządzeń do jednej magistrali, co jest typowe dla topologii magistrali. W takim układzie wszystkie urządzenia są połączone do wspólnego przewodu, co może prowadzić do problemów z kolizjami i ograniczoną wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach. W przypadku awarii magistrali cała sieć przestaje działać. Z kolei połączenia pomiędzy dwoma sąsiadującymi komputerami sugerują strukturę sieci w formie łańcucha, co jest charakterystyczne dla topologii pierścienia lub łańcucha. W takim układzie awaria jednego urządzenia może zakłócić komunikację w całej sieci. Natomiast połączenie urządzeń w zamknięty pierścień implikuje topologię pierścienia, w której każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc cykl. Taki system również niesie ryzyko, ponieważ awaria jednego połączenia może sparaliżować cały układ. Niezrozumienie różnic między tymi topologiami prowadzi do błędnych wniosków odnośnie do efektywności i bezpieczeństwa sieci, co w praktyce objawia się problemami z wydajnością i zarządzaniem siecią.