Odpowiedź 10.10.168.0/21 jest prawidłowa, ponieważ efektywnie obejmuje wszystkie podsieci wskazane w pytaniu, czyli 10.10.168.0/23, 10.10.170.0/23, 10.10.172.0/23 i 10.10.174.0/24. Subnet maska /21 pozwala na zarezerwowanie zakresu adresów od 10.10.168.0 do 10.10.175.255 co w zupełności pokrywa wspomniane podsieci. Taka agregacja, często nazywana supernettingiem, jest praktycznym zastosowaniem w routingu, gdzie sumujemy mniejsze podsieci w jedną większą trasę, aby zmniejszyć liczbę wpisów w tablicach routingu i zwiększyć efektywność sieci. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu sieci, gdzie minimalizacja liczby tras jest kluczowa dla wydajności i zarządzania. Supernetting umożliwia bardziej skalowalne zarządzanie siecią oraz ogranicza ryzyko błędów konfiguracyjnych. W kontekście tradycyjnych praktyk związanych z CIDR, takie podejście jest nie tylko preferowane, ale i niezbędne w skali dużych struktur sieciowych.
Opcja 10.10.160.0/21 jest zbyt szeroka i obejmuje zakres IP od 10.10.160.0 do 10.10.167.255, co nie obejmuje podanego zakresu adresów IP. Zastosowanie tej maski prowadzi do błędnego wniosku, że cały zakres adresów IP jest pokrywany, co w rzeczywistości nie jest prawdą. W praktyce taka konfiguracja mogłaby prowadzić do pomijania niektórych segmentów sieci, co obniża efektywność routingu. Z kolei 10.10.168.0/16 jest jeszcze szersza i obejmuje zakres IP od 10.10.0.0 do 10.10.255.255. Choć rzeczywiście obejmuje podane podsieci, to jest zbyt ogólnikowa i prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów adresowych oraz zbędnego obciążenia tablic routingu zbytnim poziomem szczegółowości. Ostatecznie 10.10.168.0/22 choć jest bliższa poprawnej odpowiedzi, to mimo wszystko nie obejmuje pełnego zakresu adresów wymaganych przez pytanie, kończąc się na 10.10.171.255 i pomijając 10.10.172.0/23 oraz 10.10.174.0/24. Wybór tej podsieci mógłby zatem prowadzić do braku dostępu do niektórych segmentów sieci. W praktycznym zastosowaniu, wybieranie zbyt wąskich lub zbyt szerokich tras może prowadzić do utraty efektywności oraz problemów z niezawodnością sieci, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami projektowania sieci. Każda z niepoprawnych odpowiedzi ilustruje typowe błędy związane z brakiem optymalizacji tras sieciowych co jest kluczowe w kontekście zarządzania dużymi i kompleksowymi strukturami sieciowymi w środowisku korporacyjnym. Profesjonalne zarządzanie siecią wymaga precyzyjnego dostosowania tras do rzeczywistych potrzeb i dostępnych zasobów co w tym przykładzie oznacza wybór trasy, która dokładnie obejmuje wymagane zakresy adresów i nic poza nimi aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji w sieci.
