HFC, czyli Hybrid Fiber-Coaxial, to technologia, która łączy światłowód oraz kabel koncentryczny w celu dostarczania szerokopasmowego Internetu oraz telewizji kablowej. W systemie HFC sygnał jest przesyłany poprzez światłowody na znaczne odległości, co zapewnia wysoką prędkość transmisji oraz dużą pojemność. Następnie, w lokalnych węzłach, sygnał zostaje konwertowany na sygnał elektryczny i przesyłany do odbiorców za pomocą kabli koncentrycznych. Ta metoda jest szczególnie popularna w miastach, gdzie istnieje duże zapotrzebowanie na szybki Internet i telewizję o wysokiej jakości. HFC jest standardem uznawanym w branży, co potwierdzają liczne wdrożenia przez operatorów telekomunikacyjnych na całym świecie. Przykładem zastosowania HFC mogą być usługi oferowane przez takie firmy jak Comcast w Stanach Zjednoczonych czy UPC w Europie, które łączą transmisję telewizyjną z Internetem w jednym pakiecie usług, co zwiększa wygodę dla użytkowników.
Odpowiedzi PLC, xDSL i GPRS nie są zgodne z opisanym kontekstem technologicznym. PLC (Power Line Communication) wykorzystuje istniejącą infrastrukturę elektryczną do przesyłania sygnału, co ogranicza jego zastosowanie do obszarów, w których nie ma dostępu do sieci kablowych czy światłowodowych. Technologia ta ma ograniczenia związane z jakością sygnału oraz zakłóceniami, dlatego nie jest odpowiednia do łączenia usług telewizyjnych z Internetem na dużą skalę. Z kolei xDSL (Digital Subscriber Line) to technologia oparta na tradycyjnych liniach telefonicznych, która również nie korzysta z światłowodów ani kabli koncentrycznych, a jej prędkości transmisji są znacznie niższe w porównaniu do HFC. xDSL jest często stosowane w miejscach, gdzie nie ma możliwości podłączenia do sieci światłowodowej, co ogranicza jego zasięg i niezawodność. GPRS (General Packet Radio Service) to technologia stosowana głównie w sieciach komórkowych, która pozwala na przesyłanie danych w trybie pakietowym, jednak jej prędkości są znacznie niższe w porównaniu z rozwiązaniami kablowymi. Istnieje tu wiele typowych błędów myślowych, takich jak mylenie różnych technologii transmisyjnych oraz niewłaściwe łączenie ich z wymaganiami dotyczącymi jakości i prędkości sygnału. W związku z tym, wybór odpowiedniej technologii do dostarczania Internetu i telewizji powinien być oparty na analizie specyficznych potrzeb użytkowników oraz możliwości infrastrukturalnych.