Sieć bezprzewodowa jest określona jako nieszyfrowana, co oznacza, że nie stosuje żadnych mechanizmów szyfrowania, takich jak WEP, WPA czy WPA2. W kontekście bezpieczeństwa sieci Wi-Fi brak szyfrowania oznacza, że dane przesyłane w sieci są podatne na podsłuch i ataki typu man-in-the-middle. W praktyce, otwarte sieci Wi-Fi są często spotykane w miejscach publicznych, takich jak kawiarnie czy lotniska, gdzie wygoda połączenia jest priorytetem nad bezpieczeństwem. Jednak zaleca się, aby w domowych i firmowych sieciach stosować co najmniej WPA2, które jest uważane za bezpieczniejsze dzięki używaniu protokołu AES. Szyfrowanie chroni prywatność użytkowników i integralność przesyłanych danych. W przypadku nieszyfrowanej sieci, każdy, kto znajduje się w jej zasięgu, może potencjalnie podsłuchiwać ruch sieciowy, co może prowadzić do utraty danych osobowych lub firmowych. Dlatego też, w celu zwiększenia bezpieczeństwa sieci, zaleca się wdrożenie najnowszych standardów szyfrowania i regularną aktualizację sprzętu sieciowego.
Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia technologii sieciowych i zasad działania Wi-Fi. Na przykład, odniesienie do kanałów 10-12 sugeruje błędne skupienie na numeracji kanałów, zamiast na faktycznym zastosowaniu i konfiguracji w danym kraju, ponieważ w wielu miejscach kanały te mogą być niedostępne lub ograniczone. Podczas pracy z sieciami Wi-Fi należy zawsze uwzględniać lokalne regulacje dotyczące częstotliwości. Odpowiedzi dotyczące jakości sygnału i maksymalnej szybkości transferu odnoszą się do parametrów, które mogą być mylące, jeśli nie są kontekstualizowane. Jakość sygnału jest uzależniona od wielu czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody w postaci ścian czy innych urządzeń elektronicznych, a sama wartość graficzna, jak gwiazdki, może nie być wystarczająco miarodajna. Maksymalna szybkość transferu z kolei odnosi się do teoretycznych wartości osiąganych w idealnych warunkach laboratoryjnych, które rzadko są osiągalne w rzeczywistym środowisku ze względu na zakłócenia i obciążenie sieci. Dlatego ważne jest, aby interpretować te dane w kontekście rzeczywistych możliwości sprzętowych i konfiguracji sieci, a nie jedynie opierać się na wyświetlanych wartościach nominalnych. Użytkownicy powinni być świadomi różnic między fizyczną warstwą sieci a warstwą logiczną, co pozwoli na lepsze zrozumienie działania sieci w praktyce i uniknięcie typowych błędów przy interpretacji danych z narzędzi diagnostycznych.