DDR3L to specjalny wariant pamięci DDR3, który został zaprojektowany do pracy przy niższym napięciu zasilania, co według specyfikacji JEDEC wynosi właśnie 1,35 V. Dzięki temu moduły DDR3L pobierają mniej energii niż standardowe DDR3 (które wymagają 1,50 V), co przekłada się na mniejsze wydzielanie ciepła i ogólnie wyższą efektywność energetyczną systemów komputerowych – bardzo ważne w laptopach, serwerach i wszędzie tam, gdzie liczy się ograniczenie zużycia prądu. Z mojego doświadczenia, wybór pamięci DDR3L może przedłużyć żywotność sprzętu, bo mniej się grzeje i lepiej radzi sobie w środowiskach o dużej gęstości upakowania. Warto pamiętać, że komputer z obsługą DDR3L poradzi sobie zazwyczaj także z modułami DDR3 na 1,5 V, ale już odwrotnie nie zawsze. W praktyce, jeśli zależy nam na kompatybilności i niskim poborze prądu, należy zawsze sprawdzać, czy płyta główna obsługuje napięcie 1,35 V. Dobrą praktyką jest też kierowanie się do dokumentacji producenta i wybieranie właśnie takich niskonapięciowych modułów, szczególnie do sprzętu biurowego czy serwerowego. Tak podsumowując, 1,35 V to obecnie taki standard branżowy dla DDR3L i właśnie tym różni się od zwykłego DDR3.
Wiele osób myli specyfikację napięciową różnych generacji pamięci RAM albo kieruje się intuicją opartą o wcześniejsze doświadczenia z innymi typami modułów. Częstym błędem jest założenie, że każda kolejna generacja RAM zużywa jednakowo niskie napięcie, co nie zawsze jest prawdą. Przykładowo, 1,20 V jest typowe dla modułów DDR4L, a nie DDR3L. W praktyce DDR3L wymaga wyższego napięcia niż DDR4, ale niższego niż zwykłe DDR3, co właśnie plasuje je na poziomie 1,35 V zgodnie ze specyfikacją JEDEC. Wskazanie wartości 1,50 V może wynikać z przyzwyczajenia do standardowych modułów DDR3, które faktycznie wymagają takiego napięcia, ale nie jest to wartość charakterystyczna dla wersji 'L', czyli low-voltage. Z kolei 1,65 V spotyka się czasem w podkręcanych pamięciach lub specjalnych modułach, jednak to nie jest wartość typowa ani zalecana przez JEDEC dla DDR3L – taki poziom napięcia raczej skróciłby żywotność tych modułów, a nawet mógłby prowadzić do ich uszkodzenia. Z punktu widzenia praktyka, zawsze warto zwracać uwagę na dokumentację techniczną płyty głównej i pamięci RAM, bo różnice między napięciami są kluczowe dla kompatybilności i stabilności pracy całego systemu. Zbyt niskie napięcie spowoduje, że moduły mogą się nie uruchomić, zbyt wysokie – realnie grozi ich przegrzaniem i uszkodzeniem. Dlatego właśnie specyfikacja JEDEC jest takim drogowskazem, do którego trzeba się stosować nie tylko teoretycznie, ale i praktycznie.