Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych

Aby utworzyć klucz obcy na wielu kolumnach w relacyjnej bazie danych, używamy konstrukcji SQL, która specyfikuje klauzulę CONSTRAINT, a następnie definiuje składniki klucza obcego. W przypadku podanej poprawnej odpowiedzi, mamy do czynienia z konstrukcją, która jest zgodna z standardem SQL. Klucz obcy łączy dwie tabele, zapewniając integralność referencyjną, co oznacza, że wartości w kolumnach klucza obcego muszą odpowiadać wartościom w kolumnach klucza podstawowego w innej tabeli. W tym przypadku klucz obcy odnosi się do kolumn 'nazwisko' i 'imie' w tabeli 'osoby'. Dodatkowo, poprawna składnia 'FOREIGN KEY(nazwisko, imie)' wskazuje, które kolumny w bieżącej tabeli są kluczem obcym, a 'REFERENCES osoby (nazwisko, imie)' wskazuje, że te kolumny odnoszą się do kolumn w tabeli 'osoby'. Przykładowo, jeśli mamy tabelę 'uczniowie', która przechowuje dane uczniów, to klucz obcy może pomóc w powiązaniu ich z tabelą 'osoby', co jest niezwykle istotne dla zachowania spójności danych oraz unikania anomalii podczas operacji CRUD (Create, Read, Update, Delete).