Architektura rozproszona baz danych polega na tym, że dane są przechowywane na wielu fizycznych komputerach, które razem tworzą jedną logiczną całość. Taki system umożliwia zwiększenie dostępności, niezawodności oraz wydajności baz danych, co jest szczególnie istotne w dużych organizacjach czy systemach, które wymagają obsługi dużej ilości danych. Przykładem zastosowania architektury rozproszonej może być system zarządzania danymi w chmurze, gdzie dane użytkowników są przechowywane w wielu lokalizacjach geograficznych. Dzięki temu, nawet w przypadku awarii jednego z serwerów, system może dalej funkcjonować, co minimalizuje ryzyko utraty danych. Dodatkowo, architektury rozproszone często korzystają z technologii takich jak replikacja danych, co pozwala na synchronizowanie danych pomiędzy różnymi lokalizacjami. Warto podkreślić, że w kontekście rozwoju technologii SQL i NoSQL, architektura rozproszona zyskuje na znaczeniu, stając się standardem w nowoczesnych rozwiązaniach bazodanowych.
Wybór architektury relacyjnej, abstrakcyjnej czy lokalnej do opisu systemu, w którym baza danych jest rozproszona, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie terminologii i koncepcji baz danych. Architektura relacyjna odnosi się do struktury baz danych, w której dane są przechowywane w tabelach oraz powiązaniach między nimi, a nie do fizycznego rozmieszczenia danych. Systemy relacyjne mogą być wdrażane zarówno w architekturze lokalnej, jak i rozproszonej. Abstrakcyjna architektura danych dotyczy natomiast sposobów modelowania, które są niezależne od konkretnej technologii i nie odnoszą się bezpośrednio do fizycznego rozproszenia danych. Z kolei architektura lokalna odnosi się do sytuacji, w której wszystkie komponenty systemu są umieszczone w jednym miejscu, co zdecydowanie wyklucza możliwość rozproszenia danych. W praktyce, nieprawidłowy wybór architektury może prowadzić do problemów z wydajnością, dostępnością i skalowalnością systemu. Często mylone są pojęcia związane z architekturą baz danych i ich implementacją, co może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi i trudnościami w zarządzaniu danymi. Dobrze jest zrozumieć, że architektura rozproszona nie tylko zwiększa wydajność, ale również poprawia bezpieczeństwo i dostępność danych, co czyni ją odpowiednim wyborem dla nowoczesnych systemów przetwarzania danych.