Relacja l..n między tabelami 'ksiazki' i 'autorzy' jest naprawdę ważna. To oznacza, że jeden autor może napisać kilka książek, co jest całkiem normalne w świecie księgarni. Dzięki tej relacji, dla każdego 'idAutor' w tabeli 'ksiazki' możemy mieć wiele wpisów, co super ułatwia powiązanie tytułów z autorami. Jakbyś stworzył kwerendę, która łączy te obie tabele, to bez problemu uzyskasz dane, które jasno pokazują te relacje. Na przykład, taka kwerenda SQL mogłaby wyglądać tak: SELECT ksiazki.tytul, autorzy.nazwisko FROM ksiazki JOIN autorzy ON ksiazki.idAutor = autorzy.id; Taki sposób działania jest zgodny z normalizacją danych, co sprawia, że nasze bazy danych będą efektywne i dobrze zorganizowane.
Jak się przyjrzysz innym odpowiedziom, to zauważysz, że zdefiniowanie relacji 1..1 dla tabel 'ksiazki' i 'autorzy' to trochę nieporozumienie. Takie założenie sugeruje, że każdy autor mógłby napisać tylko jedną książkę, co jest mało prawdopodobne w rzeczywistości. Przecież jeden autor może mieć na swoim koncie wiele tytułów, więc prawidłowa relacja to l..n. Kwerenda, która tylko wyszukuje tytuły książek, nie bierze pod uwagę autorów, co sprawia, że nie dostajemy pełnych informacji o książkach. Dwie osobne kwerendy na tytuły i nazwiska autorów to jakieś nieporozumienie – jest to nieefektywne i nie pozwala na zebranie wyników w jednej, sensownej formie. Często w takich sytuacjach ludzie mylą się, bo nie rozumieją zasad relacyjnych baz danych i nie mają dobrego podejścia do projektowania schematu. To prowadzi później do problemów z zarządzaniem danymi i ich analizą.