Integralność encji w bazie danych zostanie zachowana, jeżeli między innymi
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Utworzenie klucza głównego dla każdej tabeli w bazie danych jest fundamentalnym krokiem w zapewnieniu integralności encji. Klucz główny jest unikalnym identyfikatorem rekordu w tabeli, co oznacza, że nie może się powtarzać i nie może mieć wartości NULL. Dzięki temu każdy wpis w tabeli można jednoznacznie zidentyfikować, co jest kluczowe dla zarządzania danymi i ich integralności. Przykładowo, w bazie danych klientów, klucz główny może być numerem identyfikacyjnym klienta, co pozwala na łatwe i efektywne wyszukiwanie, aktualizowanie oraz usuwanie danych. Stosowanie kluczy głównych jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych, które mają na celu eliminację redundancji i zapewnienie spójności danych. W praktyce wiele systemów zarządzania bazami danych (DBMS) wymaga zadeklarowania klucza głównego podczas tworzenia tabeli, co podkreśla znaczenie tego elementu w architekturze baz danych.
Wszystkie zaproponowane odpowiedzi mogą wydawać się związane z tematyką integralności encji, jednak nie każda z nich rzeczywiście przyczynia się do jej zachowania w kontekście baz danych. Użycie klucza głównego jako liczby całkowitej nie jest kryterium zapewniającym integralność; klucz główny może być również tekstowy lub złożony, o ile spełnia warunki unikalności i braku wartości NULL. Przypisanie typu danych dla każdej kolumny jest ważne dla sprawności operacji na danych, ale samo w sobie nie zapewnia integralności encji, ponieważ nie kontroluje unikalności rekordów. Kolejnym błędnym podejściem jest twierdzenie, że każdy klucz główny musi mieć odpowiadający klucz obcy w innej tabeli. Klucz obcy jest używany do ustanowienia relacji między tabelami, ale nie jest wymagany do zapewnienia integralności encji w pojedynczej tabeli. Klucz główny w jednej tabeli działa niezależnie od kluczy obcych w innych tabelach; jego główną rolą jest zapewnienie, że każdy rekord w tabeli jest unikalny. W praktyce, brak zrozumienia tych koncepcji może prowadzić do projektowania baz danych, które są nieefektywne i trudne do zarządzania, co w dłuższej perspektywie wpływa na jakość danych i ich dostępność.