Prawidłowa odpowiedź to A ponieważ kod alternatywny reprodukuje dokładnie tę samą logikę co oryginalny kod w ramce. W pierwotnym kodzie pętla for iteruje od 1 do 55 włącznie i używa instrukcji continue do pominięcia nieparzystych liczb. Rezultatem jest wyświetlenie tylko parzystych liczb z tego zakresu. Alternatywny kod w odpowiedzi A osiąga to samo poprzez inicjowanie zmiennej x od 2 i inkrementację o 2 co powoduje że iterujemy tylko po parzystych liczbach od 2 do 54. Pętla zatrzymuje się na 54 ponieważ jest to ostatnia parzysta liczba w zadanym zakresie. Taki sposób iteracji jest bardziej efektywny ponieważ unika niepotrzebnych operacji sprawdzających parzystość co jest zalecane jako dobra praktyka programowania. W praktyce pozwala to na optymalizację kodu i zmniejszenie jego złożoności obliczeniowej co ma szczególne znaczenie w systemach o ograniczonych zasobach. Dobre praktyki programistyczne oraz znajomość struktury pętli i ich możliwości to kluczowe umiejętności w profesjonalnym kodowaniu.
Odpowiedzi B i D są nieprawidłowe ponieważ ignorują kluczową część logiki oryginalnego kodu mianowicie filtrację parzystych liczb. Odpowiedź B iteruje przez wszystkie liczby od 1 do 55 wypisując je wszystkie bez wyjątku co diametralnie odbiega od zamierzonego wyniku kodu źródłowego. Odpowiedź D jest identyczna z B z tym że format zapisu jest nieco odmienny nie ma to jednak wpływu na logikę działania co czyni ją również błędną. Odpowiedź C inicjuje pętlę od 2 i inkrementuje x o 2 co teoretycznie powinno zbliżyć się do rozwiązania jednak zakres iteracji kończy się na 56 co wykracza poza zadany limit 55 oraz wypisuje nieistniejącą w oryginalnej pętli dodatkową liczbę co jest błędne. Wybory te mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia zakresu pętli lub metody przeskakiwania wartości co jest częstym błędem przy interpretacji pętli iteracyjnych. Kluczowe jest zrozumienie jak zastosowana logika i zakres wpływają na wynik końcowy oraz jak można optymalnie odwzorować te zasady w alternatywnym kodzie.
