Znacznik <div> jest używany w HTML do dzielenia dokumentu na sekcje, co czyni go elementem blokowym, który nie formatuje tekstu w sensie stylizacji, ale organizuje strukturę dokumentu. Użycie <div> jest zgodne z dobrymi praktykami tworzenia przejrzystych i semantycznych kodów HTML, co jest fundamentem w budowie responsywnych oraz dostępnych stron internetowych. Na przykład, <div> może być użyty do grupowania elementów w sekcję strony, co ułatwia ich stylizację za pomocą CSS. Można tworzyć klasy lub identyfikatory dla <div>, co pozwala na dalsze formatowanie i manipulację jego zawartością. Warto pamiętać, że stosowanie <div> jest kluczowe w kontekście nowoczesnych ram CSS, takich jak Flexbox czy Grid, które umożliwiają bardziej zaawansowane układanie elementów na stronie.
Każdy z pozostałych znaczników jest określony jako element do formatowania tekstu w HTML. Znacznik <em> służy do oznaczania tekstu, który ma być wyrażony z naciskiem, co zazwyczaj przekłada się na kursywę w przeglądarkach internetowych. To podejście jest zgodne z zasadami semantyki HTML, które zalecają użycie odpowiednich znaczników dla różnych typów treści, co poprawia dostępność oraz SEO. Znacznik <sub> jest używany do oznaczania tekstu jako dolnego indeksu, co jest powszechnie stosowane w naukowych notacjach i chemii. W końcu, <strong> jest używany do zaznaczania tekstu jako ważnego, co zazwyczaj skutkuje pogrubieniem. Zrozumienie ról tych znaczników jest kluczowe dla projektowania stron internetowych. Często mylnie przyjmuje się, że każdy znacznik jest tym samym, co prowadzi do nieefektywnego kodowania i braku semantyki w stronach. Dlatego ważne jest, aby stosować odpowiednie znaczniki zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest fundamentalne w tworzeniu dostępnych i dobrze zorganizowanych aplikacji internetowych.