Odpowiedź 1366 na 768 pikseli jest poprawna, ponieważ proporcja szerokości do wysokości wynosi dokładnie 16:9. Aby to obliczyć, dzielimy szerokość przez wysokość: 1366 / 768 = 1,78, co jest bliskie wartości 1,77 (16:9). Proporcje 16:9 stały się standardem w telewizji wysokiej rozdzielczości oraz w produkcji wideo, co oznacza, że są szeroko stosowane w przemysłach związanych z mediami i technologią. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości może być wyświetlanie filmów na nowoczesnych telewizorach, gdzie forma obrazu 16:9 pozwala na pełne wykorzystanie ekranu bez czarnych pasków po bokach. Stosując to w projektach multimedialnych, warto zawsze dążyć do zgodności z tymi standardami, aby zapewnić optymalne wrażenia wizualne dla użytkowników. Zrozumienie tych proporcji jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się grafiką, filmem i projektowaniem UX/UI.
Inne podane rozdzielczości, takie jak 320 na 240 pikseli, 800 na 480 pikseli oraz 2560 na 2048 pikseli, nie spełniają wymogu proporcji 16:9, co skutkuje niewłaściwym wyświetleniem obrazu. Proporcje 320 na 240 pikseli to 4:3, co oznacza, że jest to starszy format, stosowany głównie w telewizorach CRT i niektórych wideo w internecie. Przy takim formacie, film emitowany w trybie panoramicznym może być wyświetlany z czarnymi pasami u góry i dołu ekranu, co jest niepożądane w przypadku współczesnych produkcji. Z kolei rozdzielczość 800 na 480 pikseli również nie odpowiada proporcji 16:9, a jej stosunek wynosi około 1,67, co czyni ją bardziej zbliżoną do 15:9. Na koniec, 2560 na 2048 pikseli, mimo że ma dużą rozdzielczość, tworzy stosunek 5:4, co w przypadku wyświetlania nowoczesnych treści wideo również prowadzi do problemów z proporcjami. W przypadku projektów multimedialnych, nieprzestrzeganie standardów proporcji może prowadzić do negatywnych wrażeń wizualnych oraz obniżenia jakości prezentacji, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć, jakie proporcje są odpowiednie dla konkretnego zastosowania.