Model jednorodny jest podstawową strukturą danych w bazach danych, w której wszystkie dane są przechowywane w jednej tabeli. Jest to szczególnie przydatne w prostych aplikacjach, gdzie relacje między danymi nie są skomplikowane, co pozwala na łatwe zarządzanie i dostęp do informacji. Przykłady zastosowania modelu jednorodnego obejmują małe systemy zarządzania danymi, takie jak bazy danych kontaktów, w których wszystkie informacje o osobach mogą być przechowywane w jednej tabeli. W praktyce, model ten zapewnia efektywność w przechowywaniu i przetwarzaniu danych, ale w większych systemach, gdzie złożoność wzrasta, inne modele, takie jak relacyjne, mogą być bardziej odpowiednie. W kontekście standardów branżowych, model jednorodny jest często stosowany w systemach, które wymagają szybkiego dostępu do danych bez skomplikowanej struktury relacyjnej, co czyni go użytecznym narzędziem w codziennym zarządzaniu informacjami.
Modele sieciowe i hierarchiczne różnią się fundamentalnie od modelu jednorodnego, ponieważ wprowadzają złożoność w sposób, w jaki dane są przechowywane i organizowane. Model sieciowy, na przykład, umożliwia tworzenie powiązań w postaci grafu, co może prowadzić do bardziej elastycznego zarządzania danymi. Tego rodzaju struktura jest przydatna w sytuacjach, gdy relacje między danymi są bardziej złożone i wymagają wielokierunkowych powiązań. Jednakże, dla prostych aplikacji, ich implementacja może być zbyt skomplikowana. Z kolei model hierarchiczny, który organizuje dane w formie drzewa, również wprowadza dodatkowe ograniczenia związane z dostępem i zarządzaniem informacjami. Aby wykorzystać ten model, konieczne jest zrozumienie struktury hierarchii i sposobu, w jaki dane są ze sobą powiązane, co może być problematyczne w przypadku dynamicznych lub zmieniających się relacji. W kontekście modelu relacyjnego, w którym dane są rozdzielane na różne tabele połączone za pomocą kluczy, pojawia się dodatkowa złożoność, ale również większa elastyczność i możliwość skalowania. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków o prostocie modelu jednorodnego, który może być odpowiedni tylko w specyficznych, prostych zastosowaniach, gdzie nie jest wymagana złożoność relacyjna. W praktyce, wiele systemów baz danych korzysta z modelu relacyjnego, który jest zgodny z standardami SQL, co ułatwia integrację i rozwój aplikacji w dłuższej perspektywie czasowej.