Odpowiedź 404 jest prawidłowa, ponieważ oznacza, że serwer nie może znaleźć żądanego zasobu. Kiedy użytkownik wprowadza nieistniejący adres URL, serwer HTTP zwraca ten kod błędu jako odpowiedź informującą, że dany zasób nie został znaleziony. Jest to standardowy sposób na komunikowanie się z klientami, że ich prośba nie mogła zostać zrealizowana z powodu braku zasobu. W praktyce, kod 404 jest powszechnie używany do zarządzania sytuacjami, w których użytkownik wpisuje niewłaściwy adres lub gdy zasób został usunięty. Dobrą praktyką jest tworzenie własnych stron błędu 404, które informują użytkowników o tym, co mogą zrobić dalej, na przykład sugerując im powrót na stronę główną lub wyszukiwanie w serwisie. Z perspektywy bezpieczeństwa, warto również unikać ujawniania szczegółów dotyczących struktury serwera w odpowiedziach 404, aby zminimalizować potencjalne ryzyko ataków.
Odpowiedzi 400, 500 i 503 są błędnymi interpretacjami sytuacji związanej z nieistniejącym zasobem na serwerze. Kod 400, znany jako 'Bad Request', jest odpowiedzią, gdy serwer nie może zrozumieć żądania z powodu błędu składniowego. Użytkownik wprowadzający niepoprawny adres URL nie powoduje błędu 400, chyba że ten adres URL byłby w jakiś sposób źle sformułowany, co jest inną sytuacją. Z kolei kod 500 oznacza 'Internal Server Error', co wskazuje na problem po stronie serwera, a nie na nieistniejący zasób. Takie błędy mogą być wynikiem problemów z konfiguracją serwera lub błędów w aplikacji backendowej. Odpowiedź 503, oznaczająca 'Service Unavailable', jest używana, gdy serwer jest tymczasowo niedostępny, zazwyczaj z powodu przeciążenia lub konserwacji. Nie jest to odpowiedni kod w przypadku, gdy zasób nie jest dostępny, ponieważ nie wskazuje na jego nieistnienie, ale raczej na chwilową niedostępność serwisu. W praktyce, użycie niewłaściwego kodu odpowiedzi może prowadzić do mylnego komunikowania się z użytkownikami oraz utrudniać diagnozowanie problemów. Każdy z tych kodów błędów ma swoje specyficzne zastosowania, które powinny być stosowane zgodnie z zaleceniami protokołu HTTP, aby zapewnić efektywne i jasne interakcje między klientami a serwerami.