W bazie danych MySQL utworzono tabelę. Aby jednoznacznie zdefiniować, że pole ID jest kluczem głównym, należy dopisać
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Twoja odpowiedź jest prawidłowa. W języku SQL, i w szczególności w systemie baz danych MySQL, aby zdefiniować pole ID jako klucz główny, należy użyć klauzuli PRIMARY KEY. Składnia jest dość prosta i wymaga umieszczenia wyrażenia 'PRIMARY KEY (ID)' przed zamknięciem nawiasu definiującego strukturę tabeli. Klucz główny jest kluczem unikalnym, który identyfikuje rekord w tabeli. Nie mogą istnieć dwa rekordy w tabeli z tą samą wartością klucza głównego, co gwarantuje unikalność każdego rekordu. Klucze główne są też często używane do tworzenia powiązań między tabelami, co jest podstawą relacyjnych baz danych. Wykorzystanie kluczy głównych jest zgodne ze standardami i dobrą praktyką w projektowaniu baz danych.
Niektóre odpowiedzi na to pytanie mogły zawierać błędne koncepcje, które warto omówić. W języku SQL, skrót 'PK' nie jest rozpoznawany jako oznaczenie klucza głównego. Poprawnym oznaczeniem jest klauzula 'PRIMARY KEY'. Innym błędnym podejściem jest próba oznaczenia pola ID jako klucz obcy za pomocą klauzuli 'FOREIGN KEY'. Klucze obce są używane do tworzenia powiązań między tabelami w relacyjnych bazach danych, a nie do definiowania unikalności rekordu. Dlatego takie podejście jest niezgodne ze standardami SQL i dobrymi praktykami w projektowaniu baz danych. Zrozumienie różnicy między kluczami głównymi a obcymi jest kluczowe dla efektywnego tworzenia i zarządzania relacyjnymi bazami danych. Za pomocą klucza głównego określamy unikalność rekordu, natomiast klucz obcy pozwala na tworzenie relacji między różnymi tabelami.
