Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ ciało odpowiedzi zawiera prawidłową składnię SQL do połączenia dwóch tabel: 'samochody' i 'lakier'. W przypadku relacji między tabelami, klucz obcy w jednej tabeli odpowiada kluczowi głównemu w drugiej tabeli. W tym przypadku, pole 'kolor' w tabeli 'samochody' jest kluczem obcym, który odwołuje się do klucza głównego w tabeli 'lakier' (założenie: 'lakierId'). W praktyce, połączenie tabel na podstawie relacji między kluczem obcym a kluczem głównym jest fundamentalnym aspektem projektowania bazy danych, umożliwiającym sprawną organizację i odnajdywanie danych. Dobrą praktyką jest utrzymanie integralności referencyjnej, zapewniającej, że relacje między tabelami są zawsze spójne. To z kolei umożliwia realizację zapytań złożonych, które łączą dane z wielu tabel w celu uzyskania potrzebnych informacji.
Błędne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia jak działa łączenie tabel w SQL lub z błędów w składni. W przypadku relacji między tabelami, klucz obcy w jednej tabeli odpowiada kluczowi głównemu w drugiej tabeli. Tymczasem, niektóre z błędnych odpowiedzi zawierają niewłaściwe odniesienia do kluczy głównych i obcych. Próby utworzenia klucza obcego bez odwołania do odpowiadającego mu klucza głównego, lub odwołanie się do nieistniejących pól w tabeli, skutkują błędami i niepoprawnym działaniem bazy danych. Błędy w składni SQL, takie jak niepoprawne użycie słów kluczowych czy polecenia utworzenia klucza obcego, mogą także prowadzić do nieprawidłowych wyników. Zrozumienie relacji między tabelami i prawidłowe stosowanie składni SQL są kluczowe dla efektywnej pracy z bazami danych.
