Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych

Twierdzenie, że wystarczy połączyć tabelę A z tabelą B za pomocą zdefiniowania kluczy obcych, jest błędne, ponieważ taka operacja tworzy jedynie relację jeden do wielu, a nie wiele do wielu. W przypadku relacji jeden do wielu jedna tabela (np. tabela A) może być połączona z wieloma rekordami w drugiej tabeli (np. tabela B), ale nie odwrotnie. Co więcej, zduplikowanie wielu rekordów z tabeli A w tabeli B prowadziłoby do powstania redundancji i nieefektywnego zarządzania danymi, co jest sprzeczne z zasadami normalizacji baz danych. Wreszcie, posiadanie tabeli A z takimi samymi polami co tabela B jest nieadekwatne i niezgodne z ideą relacji wiele do wielu. Tego typu rozwiązanie prowadziłoby do chaosu w strukturze bazy danych oraz utrudniałoby jakiekolwiek operacje na zbiorach danych. Aby zrealizować relację wiele do wielu, należy zawsze wprowadzić osobną tabelę, która będzie w stanie efektywnie łączyć obie oryginalne tabele, umożliwiając ich prawidłowe powiązanie i zarządzanie danymi.