Zmienna typu integer w językach programowania jest używana do przechowywania liczb całkowitych, co oznacza, że może reprezentować wartości bez części dziesiętnych. Typ ten jest fundamentalnym elementem w wielu językach, takich jak C, C++, Java, Python, i wielu innych. Liczby całkowite mogą mieć różne zakresy w zależności od konkretnego języka i platformy, jednak typ integer zazwyczaj obejmuje liczby w zakresie od -2,147,483,648 do 2,147,483,647 w systemie 32-bitowym. Dodatkowo, zmienne typu integer są zoptymalizowane pod kątem wydajności, co sprawia, że operacje matematyczne na nich są znacznie szybsze niż operacje na zmiennych typu float czy double, które przechowują liczby rzeczywiste. Przykładem zastosowania zmiennych integer może być program, który oblicza sumę wszystkich liczb całkowitych w danej liście. W standardzie ISO C99 określono, że typ int powinien być co najmniej 16-bitowy, co podkreśla jego znaczenie w programowaniu. W związku z tym, znajomość i poprawne wykorzystanie zmiennych typu integer jest kluczowe dla programistów, którzy chcą tworzyć efektywne i wydajne aplikacje komputerowe.
Wybór zmiennych innego typu niż integer jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, zmienne służące do przechowywania znaku, takie jak char, są przeznaczone do przechowywania pojedynczych znaków, a nie liczb całkowitych. Typ char zazwyczaj zajmuje 1 bajt pamięci i może reprezentować 256 różnych wartości, co wyklucza go z możliwości przechowywania wartości liczbowych. Inny typ, wartości logiczne, czyli boolean, jest używany do reprezentacji dwóch stanów: prawda (true) i fałsz (false). Typ ten nie jest przystosowany do przechowywania liczb całkowitych, a jego główną funkcją jest kontrolowanie przepływu programu, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przechowywania liczb. Ponadto, zmienne typu float lub double, które przechowują liczby rzeczywiste, mogą zawierać części dziesiętne, ale stosują one inny mechanizm reprezentacji, co wpływa na precyzję obliczeń. Liczby zmiennoprzecinkowe są bardziej złożone, co czyni je mniej wydajnymi niż liczby całkowite, zwłaszcza w kontekście obliczeń prostych. Dlatego wybieranie tych typów do przechowywania liczb całkowitych jest niepoprawne i nieefektywne w praktyce programistycznej.