Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
W HTML znacznik<i>
powoduje uzyskanie takiego samego efektu wizualnego jak znacznik
<i>Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Znacznik <em> w HTML służy do podkreślenia wyrazu w sposób, który jest semantyczny oraz wizualny. Oznacza on, że dany tekst ma szczególne znaczenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w tworzeniu dostępnych stron internetowych. Użycie <em> jest preferowane w sytuacjach, gdy chcemy wyróżnić określone słowa lub frazy, co jest istotne dla zrozumienia treści. Przykładem może być zdanie: "Wartość ta jest <em>szczególnie</em> istotna w kontekście analizy". W takim przypadku tekst "szczególnie" będzie wyróżniony nie tylko dla użytkownika, ale również dla wyszukiwarek oraz technologii asystujących, co przyczynia się do lepszej dostępności strony. W przeciwieństwie do znaczników, które mają głównie funkcję wizualną, takich jak <i>, <em> przynosi dodatkowe znaczenie semantyczne, co czyni go bardziej odpowiednim w kontekście tworzenia dokumentów HTML zgodnych z standardami W3C.
Zastosowanie znaczników <u>, <pre> oraz <strong> w kontekście pytania jest błędne z kilku powodów. Znacznik <u> służy do podkreślenia tekstu, ale nie przekazuje on żadnego dodatkowego znaczenia semantycznego, co jest kluczowe w tworzeniu dostępnych treści. Choć wizualnie może to wyglądać podobnie, użycie <u> nie jest zgodne z najlepszymi praktykami, gdzie zaleca się stosowanie znaczników semantycznych, takich jak <em>, które informują o intencji autora. Z kolei znacznik <pre> jest używany do prezentacji tekstu w formacie preformatowanym, co nie ma nic wspólnego z wyróżnianiem tekstu w kontekście jego znaczenia. Oznacza to, że tekst wewnątrz <pre> zachowuje spacje oraz nowe linie, co jest istotne przy wyświetlaniu kodu lub danych, ale nie ma zastosowania w kontekście wyróżniania wyrazów w treści. Znacznik <strong>, chociaż wizualnie również pogrubia tekst, informuje o ważności treści, ale nie jest równoważny z <em>, które przekazuje bardziej subtelne znaczenie. Typowym błędem jest postrzeganie tych znaczników jako zamienników, co prowadzi do tworzenia kodu, który jest nieefektywny oraz trudny w interpretacji przez urządzenia asystujące, a w konsekwencji odbiorcy treści, w tym osób z niepełnosprawnościami. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych znaczników jest kluczowe dla tworzenia stron internetowych zgodnych z WCAG i ogólnych standardów dostępności.