Standard HDTV (High Definition Television) definiuje różne rozdzielczości, z których 1920x1080 px, znana również jako Full HD (FHD), jest jedną z najpopularniejszych. Ta rozdzielczość oznacza 1920 pikseli w poziomie oraz 1080 pikseli w pionie, co zapewnia proporcje obrazu 16:9. Dzięki tak wysokiej liczbie pikseli, Full HD oferuje znacznie większą szczegółowość i ostrość obrazu w porównaniu do standardów SD (Standard Definition). Rozdzielczość 1920x1080 px jest powszechnie stosowana w telewizorach, monitorach komputerowych, projektorach oraz w streamingu treści wideo, co czyni ją uniwersalnym standardem w branży. Przykłady zastosowań obejmują transmisje telewizyjne, filmy Blu-ray, gry wideo oraz platformy streamingowe, które często oferują treści w tej rozdzielczości. Ponadto, standard HDTV obejmuje również inne rozdzielczości, takie jak 1280x720 px (HD Ready), jednak 1920x1080 px pozostaje złotym standardem dla jakości obrazu.
Rozdzielczości 704x576 px oraz 720x480 px są standardami stosowanymi w systemie SD (Standard Definition), który oferuje znacznie niższą jakość obrazu w porównaniu do HDTV. Rozdzielczość 704x576 px, znana z systemu PAL, charakteryzuje się niskim poziomem detali, co ogranicza jakość wizualną obrazów, zwłaszcza na większych ekranach. Z kolei 720x480 px, stosowane głównie w systemie NTSC, również nie osiąga standardów jakości HDTV. Te rozdzielczości są odpowiednie dla starszych technologii telewizyjnych, ale w erze rozwoju technologii HD i 4K, ich zastosowanie staje się coraz bardziej ograniczone i nie jest zgodne z oczekiwaniami użytkowników nowoczesnych urządzeń. Dodatkowo, rozdzielczość 1280x1024 px, która jest typowa dla monitorów komputerowych o proporcjach 5:4, również nie spełnia standardów HDTV. Mimo że ta rozdzielczość zapewnia poprawną jakość obrazu na komputerach, nie jest uznawana za standard telewizyjny, przez co nie jest zgodna z obowiązującymi normami dla obrazu HD. W związku z tym, zarówno 704x576 px, 720x480 px, jak i 1280x1024 px nie są odpowiednie dla standardu HDTV.