Odpowiedź 'jeden do jednego' jest prawidłowa, ponieważ w relacjach baz danych, gdy łączymy dwie tabele za pomocą kluczy głównych, każdy rekord w jednej tabeli odpowiada dokładnie jednemu rekordowi w drugiej tabeli. Taki układ jest stosowany, gdy chcemy podzielić dane na różne tabele w celu zachowania ich normalizacji, eliminując redundancję. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Użytkownicy' i tabelę 'Profile', gdzie każdy użytkownik ma dokładnie jeden profil, to relacja między tymi tabelami będzie relacją jeden do jednego. Przy użyciu klucza głównego w tabeli 'Użytkownicy' i klucza obcego w tabeli 'Profile', możemy zapewnić, że każdy użytkownik ma unikalny profil. W praktyce, tego typu relacje są często wykorzystywane w projektowaniu systemów baz danych, aby ułatwić zarządzanie danymi oraz ich integralność, zgodnie z zasadami normalizacji i dobrymi praktykami projektowania baz danych.
Wybór innych odpowiedzi, takich jak 'wiele do wielu', 'wiele do jednego' czy 'jeden do wielu', wynika zazwyczaj z nieporozumienia dotyczącego definicji i zastosowania relacji w bazach danych. Relacja wiele do wielu występuje, gdy wiele rekordów w jednej tabeli może być powiązanych z wieloma rekordami w innej tabeli, co jest często realizowane przez wprowadzenie tabeli pośredniczącej. Na przykład, w przypadku tabel 'Studenci' i 'Kursy', gdzie jeden student może zapisać się na wiele kursów, a każdy kurs może mieć wielu studentów, stosujemy relację wiele do wielu. Z kolei relacja wiele do jednego oznacza, że wiele rekordów w jednej tabeli odnosi się do jednego rekordu w innej tabeli, co ilustruje na przykład relacja 'Zamówienia' do 'Klientów', gdzie wiele zamówień może być złożonych przez jednego klienta. Natomiast relacja jeden do wielu charakteryzuje się tym, że jeden rekord w jednej tabeli może mieć wiele odpowiadających mu rekordów w innej tabeli. Zrozumienie tych typów relacji jest kluczowe dla projektowania efektywnych baz danych, ponieważ pozwala na optymalne zarządzanie danymi i ich integralnością. Użytkownicy, którzy nie dostrzegają subtelności między tymi relacjami, mogą wprowadzać błędy w projektowaniu baz danych, co prowadzi do problemów z wydajnością i spójnością danych.