Rury polipropylenowe (PP) są idealnym materiałem do wykonywania instalacji wodociągowych w technologii zgrzewania polifuzyjnego. Proces ten polega na zgrzewaniu termicznym, który łączy ze sobą elementy rur w sposób trwale monolityczny. Polipropylen ma doskonałą odporność na korozję oraz chemikalia, co czyni go odpowiednim materiałem do transportu wody pitnej i innych płynów. Dodatkowo rury PP charakteryzują się niską przewodnością cieplną, co ogranicza straty ciepła w instalacjach grzewczych. Przykładem zastosowania rur PP są nowoczesne instalacje w budynkach mieszkalnych oraz użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest trwałość oraz efektywność energetyczna. Normy branżowe, takie jak PN-EN 1451, podkreślają zalety użycia polipropylenu w instalacjach sanitarnych, co potwierdza jego szerokie stosowanie i akceptację w branży budowlanej.
Wybór rur CPVC, PE czy PVC do instalacji wodociągowych w technologii zgrzewania polifuzyjnego jest błędny z kilku powodów. Rury CPVC, mimo że stosowane w systemach wodociągowych, są przeznaczone do klejenia, a nie zgrzewania. Ich struktura chemiczna sprawia, że nie utrzymują się dobrze w połączeniach zgrzewanych, co może prowadzić do awarii i przecieków. Z kolei rury PE, choć popularne w instalacjach gazowych i wodociągowych, wymagają innej technologii łączenia, jak na przykład złącza mechaniczne lub zgrzewanie elektrooporowe, co jest niezgodne z wymaganiami pytania. Rury PVC, podobnie jak CPVC, używane są przede wszystkim w systemach ciśnieniowych, ale ich łączenie również opiera się na technologii klejenia, a nie zgrzewania. Użycie niewłaściwego materiału może prowadzić do znacznych problemów operacyjnych, takich jak przecieki, które są nie tylko kosztowne w naprawie, ale również mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technologii i materiałów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe dobranie może wiązać się z brakiem zgodności z normami budowlanymi oraz zwiększonym ryzykiem awarii systemu wodociągowego.