Kanalizacja ogólnospławna to system, w którym wszystkie rodzaje ścieków na terenie zlewni są odprowadzane do tych samych kanałów i transportowane do oczyszczalni ścieków. Takie podejście ma wiele praktycznych zalet, zwłaszcza w obszarach o dużym zagęszczeniu zabudowy, gdzie budowa oddzielnych systemów dla różnych typów ścieków mogłaby być zbyt kosztowna i skomplikowana. W kanalizacji ogólnospławnej, ścieki bytowe, opadowe i przemysłowe mieszają się, co pozwala na efektywne zarządzanie wodami deszczowymi oraz ściekami. Zgodnie z normami europejskimi, takie systemy muszą być odpowiednio projektowane, aby unikać przepełnienia i zanieczyszczenia wód gruntowych. W praktyce oznacza to, że podczas intensywnych opadów, systemy te muszą być zaprojektowane z myślą o dobywaniu nadmiaru wody w sposób, który minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia środowiska. Przykłady takich rozwiązań obejmują zastosowanie zbiorników retencyjnych oraz systemów regulacji przepływu.
Wykorzystanie dwóch odrębnych przewodów do transportu różnych rodzajów ścieków, jak wskazuje jedna z odpowiedzi, jest powszechnie stosowane w systemach kanalizacji rozdzielczej, a nie ogólnospławnej. Kanalizacja rozdzielcza oddziela ścieki bytowe od opadowych, co pozwala na ich odrębne zarządzanie. Takie podejście może skutkować lepszymi rezultatami w zakresie oczyszczania, ponieważ w przypadku, gdy ścieki opadowe są transportowane osobno, można je łatwiej kierować do systemów, które radzą sobie z dużymi objętościami wody deszczowej. Oddzielne przewody mogą również przyczynić się do zmniejszenia ryzyka zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych. Koncepcja, że ścieki opadowe odprowadzane są bezpośrednio do odbiornika, może prowadzić do zanieczyszczenia lokalnych zbiorników wodnych, co jest niezgodne z dobrymi praktykami ochrony środowiska. W przypadku zabezpieczeń przeciwpowodziowych, ogólnospławne systemy mogą być bardziej narażone na przepełnienie, co może skutkować niebezpiecznymi sytuacjami sanitarnymi. Typowe błędy myślowe związane z tym tematem wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między systemami kanalizacyjnymi, a także ignorowania znaczenia odpowiedniego projektowania infrastruktury wodno-kanalizacyjnej zgodnie z lokalnymi regulacjami i najlepszymi praktykami w dziedzinie inżynierii środowiska.