Próba szczelności instalacji wodociągowej za pomocą zimnej wody jest standardowym i zalecanym podejściem w branży budowlanej oraz inżynieryjnej. Zimna woda jest stosunkowo łatwo dostępna, a jej użycie minimalizuje ryzyko uszkodzeń instalacji. Podczas testu ciśnienie jest podnoszone do wartości określonej w projekcie lub zgodnie z normami, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieszczelności. Zgodnie z normą PN-EN 806-4, przy próbie szczelności należy stosować wodę o temperaturze nieprzekraczającej 20°C. Zimna woda nie tylko jest mniej korozyjna, ale również pozwala na lepsze monitorowanie ewentualnych wycieków, które są bardziej zauważalne. Przykładem zastosowania tego podejścia jest okresowe przeprowadzanie prób w nowych instalacjach przed ich oddaniem do użytku, co zapewnia bezpieczeństwo i niezawodność systemu wodociągowego.
Wykorzystanie gazu obojętnego, sprężonego powietrza czy ciepłej wody do przeprowadzania prób szczelności instalacji wodociągowej nie jest standardowym ani zalecanym podejściem. Gaz obojętny, mimo że jest używany w niektórych kontekstach, nie zapewnia wystarczającej precyzji w wykrywaniu nieszczelności. W przypadku gazów, jak np. azot, trudniej jest zidentyfikować drobne wycieki, a także istnieje ryzyko ich akumulacji, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Przy sprężonym powietrzu pojawiają się dodatkowe zagrożenia. Ze względu na możliwość wystąpienia niebezpiecznych wybuchów, instalacje nie są projektowane do pracy pod ciśnieniem powietrza. Co więcej, długotrwałe eksponowanie elementów instalacji na ciśnienie sprężonego powietrza może prowadzić do ich uszkodzenia. Ciepła woda, z kolei, nie jest zalecana ze względu na ryzyko korozji oraz możliwe zmiany objętości, które mogą wprowadzać dodatkowe trudności w monitorowaniu nieszczelności. Zastosowanie niewłaściwego medium do prób szczelności może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak uszkodzenia infrastruktury, wycieki czy nawet awarie systemu wodociągowego.