Kompostowanie jest procesem biologicznym, który polega na przetwarzaniu organicznych odpadów, w tym osadów ściekowych, w warunkach tlenowych. Proces ten prowadzi do rozkładu materii organicznej przez mikroorganizmy, co skutkuje powstaniem wartościowego kompostu. Kompostowanie osadów ściekowych jest nie tylko efektywnym sposobem ich stabilizacji, ale także pozwala na odzyskanie składników odżywczych, które mogą być wykorzystane w rolnictwie. W praktyce, zastosowanie kompostowania w systemach gospodarki wodno-ściekowej jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. W krajach rozwiniętych, kompostowanie staje się coraz bardziej popularne jako metoda zarządzania odpadami, oparte na standardach, takich jak EN 13432, które określają wymagania dotyczące biodegradowalności i kompostowalności materiałów. Dodatkowo, kompostowanie przyczynia się do zmniejszenia objętości osadów, co z kolei obniża koszty transportu i składowania, zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej w zakresie zarządzania odpadami.
Termokondycjonowanie, spalanie oraz piroliza to metody, które choć są stosowane w zarządzaniu osadami ściekowymi, nie mają charakteru biologicznego stabilizowania tych osadów. Termokondycjonowanie to proces, w którym organiczne osady są poddawane wysokotemperaturowemu przetwarzaniu w celu zmniejszenia ich objętości oraz poprawy ich właściwości dezintegracyjnych. Mimo że prowadzi do redukcji odpadów, nie jest to proces biologiczny w sensie przekształcenia materii organicznej w trwały produkt o charakterystyce kompostu. Spalanie to metoda, która polega na całkowitym utlenieniu organicznych substancji w wysokotemperaturowych piecach. Choć zapewnia szybkie unieszkodliwienie osadów, generuje również znaczną ilość gazów cieplarnianych oraz popiołów, co stoi w sprzeczności z zasadami zrównoważonego rozwoju. Piroliza to proces termochemiczny, w którym materia organiczna jest rozkładana w warunkach beztlenowych, generując ciecze, gazy oraz węgiel aktywny. Choć jest bardziej ekologiczna w porównaniu do spalania, to nadal nie prowadzi do biologicznej stabilizacji osadów, a jedynie ich przekształcenia w inne formy. Ostatecznie, brak zrozumienia różnic między tymi metodami a kompostowaniem może prowadzić do nieoptymalnych wyborów w zarządzaniu odpadami, co może mieć negatywne konsekwencje dla środowiska oraz efektywności systemów zarządzania ściekami.