Odpowietrzenie sieci ciepłowniczej powinno być montowane w najwyższym punkcie systemu, ponieważ tam gromadzi się powietrze, które może zagrażać efektywności i bezpieczeństwu pracy instalacji. W przypadku, gdy powietrze nie zostanie usunięte, może prowadzić do powstawania tzw. stref powietrznych w rurach, co powoduje spadek efektywności przekazywania ciepła, zwiększenie zużycia energii oraz potencjalne uszkodzenia komponentów systemu. Praktyczne zastosowanie takiego rozwiązania można zaobserwować w systemach grzewczych budynków wielorodzinnych, gdzie odpowiednie umiejscowienie odpowietrzników zapewnia stabilne ciśnienie w instalacji i zmniejsza ryzyko awarii. Warto zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującymi normami i najlepszymi praktykami branżowymi, odpowiednie umiejscowienie odpowietrzników jest kluczowe dla utrzymania systemu w dobrym stanie, co potwierdzają wytyczne Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz normy ISO dotyczące instalacji ciepłowniczych.
Montaż odpowietrzenia w najniższym punkcie sieci ciepłowniczej jest koncepcją mylną, opartą na niepełnym zrozumieniu dynamiki przepływu w instalacjach ciepłowniczych. Powietrze, jako gaz, ma tendencję do gromadzenia się w najwyższych partiach systemu. Montując odpowietrzniki na najniższych punktach, nie usuniemy zgromadzonego powietrza, co prowadzi do powstawania nieefektywnych stref w instalacji. Z kolei umiejscowienie odpowietrzników na sieciach magistralnych przy zaworach odcinających również może być problematyczne, ponieważ zawory te nie zawsze zapewniają odpowiednie warunki do efektywnego usuwania powietrza. Niezrozumienie tych zasad może skutkować poważnymi problemami eksploatacyjnymi, takimi jak zatory, hałaśliwa praca pomp oraz spadek efektywności cieplnej. Ponadto, umieszczenie odpowietrzników przy zaworach odcinających poszczególne odgałęzienia również nie jest optymalne, gdyż w przypadku zamknięcia takiego zaworu, dostęp do odpowietrznika może być ograniczony, co uniemożliwi skuteczne usunięcie powietrza. Dlatego kluczowym jest zrozumienie zasad dynamiki cieczy oraz gazów w instalacjach ciepłowniczych, co pozwala na właściwe projektowanie i eksploatację systemów grzewczych.