Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wydaje się, że wiele osób intuicyjnie wybiera membrany, odstojniki czy mieszalniki, bo kojarzą się z separacją lub usuwaniem zanieczyszczeń. Jednak każdy z tych elementów pełni zupełnie inną funkcję w uzdatnianiu wody i nie nadaje się do jednoczesnego odżelaziania i odmanganiania. Membrany — na przykład osmotyczne czy ultrafiltracyjne — rzeczywiście potrafią zatrzymywać bardzo drobne cząstki, ale żelazo i mangan występują w wodzie najczęściej w postaci rozpuszczonej i nie są skutecznie usuwane przez klasyczne membrany bez wcześniejszego wytrącenia ich do formy nierozpuszczalnej. W dodatku, membrany bardzo szybko się zapychają, jeśli trafią na wytrącone już tlenki żelaza lub manganu, co podnosi koszty eksploatacji i wymusza częste serwisowanie. Odstojniki natomiast służą głównie do sedymentacji zawiesin i większych cząstek, ale nie mają zdolności katalitycznego wytrącania żelaza czy manganu z roztworu. W praktyce, odstojnik nie poradzi sobie z wodą, w której te pierwiastki występują w postaci rozpuszczonej — tu potrzeba reakcji chemicznej i powierzchni filtracyjnej, a nie tylko czasu na opadanie cząstek. Mieszalniki również nie nadają się do tego zadania, bo ich rola ogranicza się zwykle do wymieszania reagentów lub napowietrzenia, co jest jedynie etapem przygotowawczym, a nie właściwym procesem usuwania tych substancji. Moim zdaniem, największym błędem jest przekonanie, że sam proces mieszania lub oddzielenia mechanicznego wystarczy do uzyskania czystej wody — w rzeczywistości, tylko zastosowanie odpowiedniego filtra z właściwym złożem pozwala na skuteczne i trwałe usunięcie zarówno żelaza, jak i manganu zgodnie z wymaganiami jakościowymi dla wody pitnej. Standardy branżowe jasno to pokazują — filtry są nie do zastąpienia w tym obszarze.