Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wielu uczniów myli się przy takich zadaniach, bo często pomija któryś element kosztów albo niepoprawnie liczy powierzchnię. Zdarza się, że ktoś policzy tylko długość albo szerokość budynku, nie zauważając, że chodzi o powierzchnię – a fundament zawsze liczymy w metrach kwadratowych, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się, że mógłby być inny przelicznik. Częsty błąd to też nieuwzględnienie obu składowych ceny – czyli kosztów materiałów i robocizny. Zdarza się, że ktoś bierze pod uwagę tylko materiały (w tym przypadku 190 zł/m²), ignorując koszty robocizny, które są przecież nieodłączną częścią każdej inwestycji. Z doświadczenia wiem, że takie pomyłki mogą się przytrafić nawet profesjonalistom, zwłaszcza gdy pracuje się pod presją czasu lub na podstawie pobieżnych danych. Dodatkowo, niektórzy mylą się w samych obliczeniach – np. błędnie sumując kwoty lub myląc mnożenie z dodawaniem. Zwracam uwagę, że w standardach branżowych (np. KNR-y czy normy kosztorysowe) zawsze podkreśla się konieczność wyliczania łącznych kosztów za metr kwadratowy, uwzględniając wszelkie składniki kosztu. W praktyce każda pominięta złotówka na tym etapie może potem przynieść spore straty. Warto też pamiętać, że przy inwestycjach budowlanych koszty robocizny bywają nawet bardziej zmienne niż samych materiałów, więc nie można ich bagatelizować. Moim zdaniem, lepiej przeanalizować każdy składnik kosztów osobno, zanim się je zsumuje – to oszczędza czas i nerwy podczas realizacji projektu. Takie podejście jest po prostu bezpieczniejsze i zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej.