Na zdjęciu widzimy klasyczną ściankę z grodzic stalowych. To rozwiązanie jest powszechnie stosowane przy głębokich wykopach, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest duża szczelność i odporność na napór gruntu oraz wody gruntowej. Grodzice stalowe, często znane też jako larseny, wbijane są w grunt przy użyciu specjalistycznych kafarów lub wibracyjnych wciskarek. W praktyce bardzo często spotyka się je na budowach infrastrukturalnych – np. przy realizacji ścian oporowych, zabezpieczaniu wykopów pod tunele, stacji metra czy fundamenty mostów. Moim zdaniem największą zaletą tego rozwiązania jest możliwość szybkiego montażu oraz demontażu – grodzice stalowe można wykorzystać ponownie na innych budowach, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego budownictwa. Dodatkowo, ich kształt zapewnia dobrą szczelność na stykach, co jest krytyczne np. w przypadku wykopów prowadzonych w pobliżu rzek czy innych zbiorników wodnych. Według norm PN-EN 1997-1 oraz dobrych praktyk budowlanych, właśnie stalowe grodzice są rekomendowane w miejscach, gdzie standardowe obudowy drewniane czy berlińskie nie byłyby wystarczająco wytrzymałe lub szczelne. Warto jeszcze dodać, że istnieje kilka typów grodzic stalowych i dobiera się je odpowiednio do warunków gruntowych oraz głębokości wykopu. Na pewno to rozwiązanie wymaga pewnych nakładów sprzętowych, ale daje dobre bezpieczeństwo pracy i ochronę przed osuwaniem się gruntu.
Prawidłowe rozpoznanie rodzaju obudowy wykopu to jedna z podstawowych umiejętności na budowie i warto pochylić się nad różnicami między poszczególnymi technologiami. Ściana szczelinowa to zupełnie inny rodzaj konstrukcji – wykonuje się ją w technologii betonu, przez wykopanie wąskiej, głębokiej szczeliny i wypełnienie jej betonem zbrojonym. Stosuje się ją głównie w bardzo głębokich wykopach, gdzie wymagane są wysokie parametry szczelności i nośności, np. w centrach dużych miast czy przy budowie stacji metra. Obudowa berlińska natomiast to konstrukcja z pionowo wbitych dwuteowników stalowych, pomiędzy które montuje się poziome rozpory drewniane lub stalowe – charakterystyczne dla mniejszych głębokości i bardziej czasowych zabezpieczeń tam, gdzie przestrzeń jest mocno ograniczona. Palisada z pali betonowych to jeszcze inna technologia – tutaj wbija się w grunt rząd betonowych lub żelbetowych pali, które mają zabezpieczać ściany wykopu głównie przed osuwaniem, ale nie zapewniają szczelności na wodę. Częsty błąd to mylenie grodzic stalowych z palisadą czy ścianą szczelinową – tu kluczowe jest zwracanie uwagi na charakterystyczny, profilowy kształt stalowych elementów (grodzic), które łączą się ze sobą na pióro i wpust, tworząc ciągłą, szczelną przegrodę. Myślę, że powodem takich pomyłek bywa ogólne podobieństwo w sposobie wbicia w grunt, ale szczegóły techniczne i przeznaczenie każdej z tych technologii są jednak bardzo różne. W praktyce na każdym etapie projektu warto konsultować wybór obudowy z projektantem geotechnicznym, by nie doszło do zastosowania zbyt słabego lub nieodpowiedniego zabezpieczenia wykopu – to podstawa bezpieczeństwa na budowie i zgodności z wymaganiami prawa budowlanego oraz normami europejskimi.