Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wybór innej odpowiedzi niż studnia rewizyjna świadczy o pewnym niezrozumieniu funkcji i budowy poszczególnych rodzajów studni stosowanych w sieciach kanalizacyjnych. Studnia końcowa, choć występuje na końcach przewodów kanalizacyjnych, zwykle jest mniej złożona i nie posiada dostępu pozwalającego na regularne przeglądy lub czyszczenie – brak tam charakterystycznych stopni złazowych czy obszernej komory inspekcyjnej. Studnie specjalne to bardzo szeroka i luźno definiowana kategoria – mogą zawierać elementy tłumiące, przepływowe, czasem jakieś urządzenia dodatkowe, ale nie mają typowego wyglądu i zastosowania jak rewizyjna. W praktyce łatwo się pomylić, bo każda niestandardowa konstrukcja kusi, by ją nazwać specjalną, ale najczęściej to błędny tok rozumowania. Studnia wielokątna zaś dotyczy jedynie kształtu przekroju studni (np. prostokątna, sześciokątna), a nie jej funkcji; można mieć studnię rewizyjną o wielokątnym kształcie, ale to wciąż studnia rewizyjna, bo jej przeznaczenie, czyli umożliwienie wejścia oraz przeglądu kanału, pozostaje niezmienne. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej pomyłek bierze się z mieszania pojęć funkcjonalnych i geometrycznych przy rozpoznawaniu studni – warto zawsze najpierw zadać sobie pytanie: czy przez tę studnię można wejść do kanału i przeprowadzić przegląd lub czyszczenie? Jeśli tak, to najprawdopodobniej masz do czynienia właśnie ze studnią rewizyjną, zgodnie z wytycznymi zawartymi np. w normie PN-EN 13598-2 oraz praktyką eksploatacyjną większości przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych.