Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

W praktyce składowania odpadów na kwaterach bardzo łatwo można się pomylić co do kolejności lub priorytetu działań, szczególnie jeśli nie ma się doświadczenia z codzienną eksploatacją takiego obiektu. Jednym z częstych nieporozumień jest myślenie, że zaraz po uformowaniu i zagęszczeniu odpadów należy je od razu poddawać procesom odzysku – jednak na składowisku taka operacja nie ma już sensu, bo odpady przyjmowane są raczej po wcześniejszej selektywnej zbiórce i przetwarzaniu. Wykonanie drenażu rurowego czy zabezpieczenie skarp to oczywiście istotne prace, ale wykonuje się je na innych etapach – drenaż zwykle układa się na dnie i w strukturze składowiska przed rozpoczęciem składowania, a ewentualne działania związane ze skarpami dotyczą raczej zabezpieczenia całej kwatery, a nie każdej nowej warstwy. Typowym błędem jest też traktowanie działań przeciwosuwiskowych jako priorytetowych tuż po ułożeniu odpadów, podczas gdy w praktyce stabilność zapewnia się systemowo poprzez odpowiednie układanie, zagęszczanie i profilowanie całego obiektu, nie tylko pojedynczej warstwy. Przykrycie materiałem izolacyjnym, choć może wydawać się drobiazgiem, jest kluczowe, bo zabezpiecza środowisko przed rozprzestrzenianiem się odorów, zabezpiecza przed ptakami i gryzoniami oraz ogranicza zawilgocenie wewnętrznych warstw odpadów. Ta operacja jest rutynowym działaniem po zakończonym etapie składowania każdej warstwy i wynika z konkretnych wymagań technicznych oraz prawnych. Niestosowanie tej praktyki prowadzi do problemów z eksploatacją i zanieczyszczeniem środowiska, co ostatecznie skutkuje niezgodnością z obowiązującymi przepisami i dużymi kosztami naprawczymi. Dlatego kolejność działań na składowisku musi być zgodna z wytycznymi branżowymi – bez tego trudno mówić o właściwym prowadzeniu gospodarki odpadami.