Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Moim zdaniem, wybór innego urządzenia niż osadnik wtórny jako miejsca klarowania ścieków po oczyszczaniu biologicznym wynika często z pewnego uproszczenia schematów lub mylenia kolejności procesów. Osadniki wstępne rzeczywiście istnieją w układzie oczyszczalni, ale ich rolą jest oddzielenie grubszych zawiesin i części mineralnych przed procesem biologicznym. W nich trafiają ścieki surowe, czyli jeszcze przed napowietrzaniem i działaniem mikroorganizmów, więc nie mogą spełnić roli klarowania po biologii. Komora napowietrzania służy głównie do wspierania procesów biochemicznych (rozrost osadu czynnego, nitryfikacja, denitryfikacja), a nie do oddzielania osadów – tutaj ścieki są mocno zawirowane, przez co zawiesiny się nie odkładają, a wręcz przeciwnie, są unoszone jak najdłużej, żeby mikroorganizmy miały czas na rozkład zanieczyszczeń. Piaskownik poziomy natomiast to urządzenie do usuwania piasku i ciężkich frakcji mineralnych na samym początku procesu oczyszczania, przed etapem biologicznym. W praktyce, mylenie tych urządzeń to klasyczny błąd, bo wszystkie mają związek z usuwaniem zawiesin, ale na różnych etapach i różnych typów zanieczyszczeń. Klarowanie to bardzo specyficzny proces, gdzie chodzi o uzyskanie maksymalnie czystej cieczy po biologicznym oczyszczaniu, a technicznie najlepsze, sprawdzone od lat rozwiązanie zapewniają właśnie osadniki wtórne. Warto o tym pamiętać, bo w ocenie pracy oczyszczalni parametry ścieków po osadniku wtórnym są jednym z najważniejszych wskaźników jakości działania całego układu. Z mojego doświadczenia wynika też, że osoby, które mylą rolę tych urządzeń, mają potem trudności z interpretacją wyników pobranych prób ścieków – a to już przekłada się na realną praktykę i skuteczność oczyszczania.