Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wiele osób przy klasyfikacji odpadów skupia się na takich cechach jak szybkość rozkładu, rozdrobnienie czy nawet zawartość wody, bo wydaje się, że to ma bezpośredni wpływ na środowisko. Jednak z technicznego punktu widzenia to nie są najważniejsze kryteria, jeśli chodzi o wyznaczenie, które odpady są groźne dla zdrowia czy ekosystemu. Stopień szybkości rozkładu rzeczywiście ma znaczenie np. przy odpadach biodegradowalnych i ocenie ich oddziaływania na środowisko pod kątem powstawania metanu czy innych gazów, ale nie decyduje o tym, czy odpad uznamy za niebezpieczny lub zakaźny. Stopień rozdrobnienia może wpływać na łatwość przenikania odpadów do gleby lub wód, ale sam w sobie nie świadczy o zagrożeniu – wiele substancji nie musi być rozdrobnionych, żeby szkodzić. Jeśli chodzi o zawartość wody, to czasem ma to znaczenie praktyczne przy składowaniu, jednak wysoka wilgotność nie czyni odpadu groźnym – bardziej mówi o potencjale fermentacji czy trudności w transporcie. Z mojego doświadczenia wynika, że największy błąd myślowy to skupianie się na cechach fizycznych, a nie na potencjalnym wpływie chemicznym czy biologicznym. Prawidłowe klasyfikowanie odpadów opiera się na ocenie ich szkodliwości dla zdrowia i środowiska, a do tego właśnie służy pojęcie toksyczności. Standardy branżowe i przepisy (takie jak rozporządzenie o katalogu odpadów) jasno podkreślają, że o klasyfikacji decyduje skład chemiczny i zagrożenie, jakie odpad może spowodować. Moim zdaniem to logiczne, bo od tego zależy, jakie środki ostrożności trzeba zastosować, by chronić pracowników i środowisko. Warto więc patrzeć szerzej i nie dać się zwieść pozorom – fizyczne właściwości odpadu to tylko część całej układanki, a kluczowa jest zawsze jego toksyczność.