Ilustracja III przedstawia właśnie kinetę klinkierowo-ceramiczną i dobrze to widać, bo cała powierzchnia kinety – zarówno ściany, jak i dno – została wyłożona ceramicznymi płytkami klinkierowymi. Takie rozwiązanie jest stosowane zgodnie z dobrą praktyką branżową przy budowie studzienek kanalizacyjnych, szczególnie tam, gdzie ważna jest wytrzymałość chemiczna i odporność na ścieranie. Z mojego doświadczenia wynika, że klinkier ceramiczny świetnie sprawdza się w miejscach, gdzie ścieki mają agresywny charakter (na przykład przemysłowych) albo tam, gdzie zależy nam na długowieczności. Co ciekawe, klinkier nie tylko zabezpiecza przed erozją, ale też zmniejsza ryzyko przenikania wód gruntowych do kanalizacji. W standardach takich jak PN-EN 476 wyraźnie zaznacza się potrzebę stosowania materiałów odpornych chemicznie i trwałych w budowie kinety. Dodatkowo, taka okładzina ceramiczna zdecydowanie ułatwia późniejsze czyszczenie i inspekcje, bo osady trudniej się osadzają. Moim zdaniem to rozwiązanie jest najbliższe temu, co określa się dzisiaj jako standard w nowoczesnych systemach kanalizacyjnych.
Przyjrzenie się wszystkim ilustracjom pokazuje, że tylko jedna z nich spełnia kryteria kinety klinkierowo-ceramicznej. Wiele osób myli się, utożsamiając typowe kinetety betonowe lub z tworzyw sztucznych z rozwiązaniami klinkierowo-ceramicznymi, co niestety prowadzi do powielania błędnych założeń. Na ilustracjach oznaczonych jako I i II widoczne są elementy wykonane odpowiednio z betonu i tworzyw sztucznych, ewentualnie z rur PVC czy kamionki, ale nie są one wyłożone okładziną klinkierową. To częsty błąd — patrząc na kolor rury czy dno, ktoś może założyć, że to już klinkier, a tak naprawdę chodzi o charakterystyczne płytki ceramiczne, które są wyraźnie widoczne w poprawnej odpowiedzi. Z kolei ilustracja IV przedstawia kinetę w całości wykonaną z cegły klinkierowej, jednak nie ma tam typowego dna kinety z odpowiednią wyprofilowaną czaszą – to jest ważny detal, bo sama ceramika nie gwarantuje prawidłowego działania bez odpowiedniego kształtu elementu. W praktyce, poprawna kineta klinkierowo-ceramiczna powinna charakteryzować się nie tylko odpowiednim materiałem, ale i wykonaniem zgodnym z wymaganiami PN-EN 476 i innymi normami dotyczącymi kanalizacji. Wybieranie rozwiązań tylko na podstawie wyglądu zewnętrznego bez uwzględnienia funkcji bywa mylące. Dla zachowania trwałości, odporności na ścieranie oraz łatwości utrzymania kanałów studziennych, prawidłowe zastosowanie klinkieru ceramicznego jako wykończenia kinety jest kluczowe. W mojej opinii, takie błędne rozpoznania biorą się głównie z braku praktycznego kontaktu z rzeczywistymi produktami lub z nieznajomości aktualnych standardów w branży wodno-kanalizacyjnej.