Odpowiedź wskazująca na ilustrację z gabionami jest absolutnie trafiona. Na trzecim zdjęciu widać charakterystyczny mur zbudowany z koszy gabionowych wypełnionych kamieniami, które najczęściej stosuje się do umacniania skarp, brzegów rzek, a nawet jako elementy małej architektury. Gabiony mają mnóstwo zalet – są trwałe, elastyczne i odporne na działanie czynników atmosferycznych. W branży inżynierii lądowej bardzo sobie ceni się ich zdolność do przenoszenia dużych obciążeń oraz stabilizowania skarp w miejscach o wysokim ryzyku erozji. Moim zdaniem rozwiązania tego typu świetnie sprawdzają się też tam, gdzie liczy się ekologia – przez szczeliny między kamieniami może przerastać roślinność, co dodatkowo wzmacnia stabilność konstrukcji. W Polsce i na świecie gabiony są uznawane za rozwiązanie zgodne z wytycznymi m.in. normy PN-EN 1997-1 oraz zaleceń Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Widząc taki mur, od razu wiadomo, że ktoś przemyślał nie tylko ekonomię wykonania, ale też aspekty środowiskowe. W praktyce na budowach mam okazję obserwować, że gabiony są wybierane tam, gdzie liczy się szybki montaż, estetyka i długowieczność. Dodatkowo są odporne na działanie wody, przez co nie wymagają tak intensywnej konserwacji jak tradycyjne mury oporowe. Najważniejsze jednak, że to jedyne rozwiązanie z tej czwórki, które bezpośrednio wykorzystuje gabiony jako materiał konstrukcyjny.
Na przedstawionych zdjęciach widać różne sposoby zabezpieczania skarp, ale nie wszystkie z nich wykorzystują gabiony. Częstym błędem jest utożsamianie wszystkich form umocnień z gabionami, zwłaszcza gdy pojawiają się elementy przypominające siatkę czy segmenty kamienne. Na pierwszej ilustracji widzimy geokratę komórkową z tworzywa sztucznego – to rozwiązanie stosuje się, by zwiększyć stabilność gruntu i poprawić retencję wody, ale nie jest to gabion, bo tutaj nie wykorzystuje się koszy z siatki wypełnionych kamieniami. Druga ilustracja pokazuje umocnienie oparte na siatce stalowej, często obsiewanej trawą – typowe dla zabezpieczeń skarp przy infrastrukturze kolejowej lub drogowej, czasami stosuje się tam beton czy maty antyerozyjne, ale to nadal nie jest konstrukcja gabionowa. Czwarta fotografia prezentuje skarpę zabezpieczoną ażurowymi płytami betonowymi, określanymi jako płyty typu „kratka trawnikowa”, które stabilizują grunt i pozwalają na przerastanie traw, lecz nie mają nic wspólnego z gabionami jako takimi. Moim zdaniem problem tkwi w złym rozpoznaniu podstawowych cech gabionów – są one zawsze budowane z metalowych koszy wypełnianych naturalnym kamieniem, co jest nie do pomylenia z innymi rodzajami umocnień. Osoby wybierające inne odpowiedzi mogły się zasugerować wyglądem czy strukturą siatek, jednak należy pamiętać, że tylko mur z koszy gabionowych zapewnia specyficzne właściwości – dużą elastyczność, odporność na wypłukiwanie oraz możliwość kształtowania stabilnych tarasów. To, co odróżnia gabiony od pozostałych rozwiązań, to właśnie ich konstrukcja i materiał wypełniający – skała naturalna zamknięta w drucianych koszach. Praktyka inżynierska jasno to rozróżnia i moim zdaniem nie warto tutaj iść na skróty, bo w terenie błędna identyfikacja może prowadzić do poważnych pomyłek projektowych.