Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

W branży sanitarnej rozróżnia się kilka typów studzienek kanalizacyjnych, które pełnią różne funkcje i mają odmienną budowę. Częstym błędem jest utożsamianie każdej studzienki czy wystającego elementu z ziemi z włazową studzienką kanalizacyjną – moim zdaniem to wynika głównie z pobieżnej obserwacji kształtu lub koloru tych elementów, bez uwzględnienia ich faktycznego przeznaczenia i konstrukcji. Studzienki typowo rewizyjne, z tworzywa sztucznego o stosunkowo małej średnicy, jak na ilustracjach 1, 2 czy 4, służą najczęściej do lokalnej kontroli, inspekcji za pomocą kamer, czy płukania przewodów – nie przewiduje się jednak wchodzenia do nich człowieka, bo są po prostu za wąskie i za płytkie. Nawet jeśli mają pokrywę lub wydają się być "duże", to w rzeczywistości nie spełniają standardów włazowych, określonych w takich normach jak PN-EN 13598, gdzie minimalna średnica dla studzienki włazowej wynosi ok. 1000 mm, a wnętrze wyposażone jest w stopnie złazowe umożliwiające bezpieczne zejście. Często spotykam się z przekonaniem, że każda studzienka z okrągłym lub kwadratowym pokryciem pełni funkcję włazową – to bardzo mylące! W praktyce studzienka włazowa to solidna konstrukcja, zwykle z żelbetu, pozwalająca na swobodny dostęp ludzi, nawet z narzędziami, a nie tylko z kamerą inspekcyjną. Jeżeli na budowie lub w projekcie systemu kanalizacyjnego zabraknie właściwej włazowej studzienki, to wszelkie prace konserwacyjne są znacznie utrudnione, a czasem wręcz niemożliwe do przeprowadzenia. Warto więc znać te różnice i nie kierować się tylko wyglądem zewnętrznym czy materiałem, bo to często prowadzi do podstawowych błędów w ocenie instalacji.