Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wiele osób wybierając rodzaj kinety do studzienki kanalizacyjnej kieruje się mylnym przekonaniem, że każda kineta spełni funkcję zbiornika na odcieki, jeśli tylko studzienka jest szczelna. To poważny błąd techniczny. Przelotowa kineta służy do swobodnego przepływu ścieków między kolejnymi odcinkami kanalizacji – jej konstrukcja zakłada, że ścieki nie będą się zatrzymywać, tylko popłyną dalej, więc nie nadaje się do magazynowania. Rozgałęziona kineta umożliwia rozdzielenie kierunków przepływu lub połączenie kilku dopływów, ale w żaden sposób nie zatrzymuje cieczy – taka konstrukcja jest stosowana np. na rozwidleniach sieci kanalizacyjnej. Połączeniowa kineta to z kolei element techniczny służący do łączenia kilku przewodów kanalizacyjnych w jednej studzience; znów nie zatrzymuje ona ścieków, bo jej zadaniem jest ułatwienie przepływu i inspekcji. Typowym błędem jest myślenie, że wystarczy zasłonić odpływ w kinetach przelotowych lub rozgałęzionych, ale takie prowizoryczne rozwiązania zwykle kończą się nieszczelnością, niezgodnością z przepisami i poważnymi problemami w eksploatacji. Branżowe standardy, jak chociażby PN-EN 13598 czy wytyczne Polskiego Związku Inżynierów i Techników Sanitarnych, jasno mówią, że magazynowanie odcieków wymaga zastosowania kinety ślepej oraz odpowiedniego uszczelnienia studzienki. W praktyce, niewłaściwy wybór może prowadzić do zanieczyszczenia gruntu i wód gruntowych. Z mojego doświadczenia wynika, że niestosowanie się do tych zasad skutkuje też częstymi problemami przy odbiorach technicznych – inspektorzy zwracają uwagę właśnie na rodzaj kinety i jej szczelność. Nie warto więc kombinować ani iść na skróty; każda kineta ma swoje konkretne zastosowanie, a tylko ślepa zapewnia magazynowanie odcieków zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i przepisami.