Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Dobór sprzętu do robót ziemnych to nie jest kwestia przypadku, tylko doświadczenia i zrozumienia specyfiki zadania. Często spotykam się z mylnym przeświadczeniem, że każda koparka da radę wykopać rów o wymaganej głębokości, ale w praktyce różnice w wydajności, precyzji i kosztach są ogromne. Koparka przedsiębierna, choć bardzo uniwersalna w budownictwie, zdecydowanie lepiej sprawdza się przy wykopach szerokoprzestrzennych lub tam, gdzie dostęp do wykopu jest ograniczony – np. przy fundamentach czy szerokich rowach – jednak przy długich, wąskich wykopach pod dreny ich wydajność jest po prostu zbyt mała, a precyzja nie zawsze wystarczająca. Koparka chwytakowa z kolei została zaprojektowana z myślą o głębokich, pionowych wykopach – najczęściej przy studniach, zbiornikach czy szybach. Wykonanie wykopu liniowego o długości 260 m przy użyciu chwytaka byłoby nie tylko nieekonomiczne, ale też bardzo czasochłonne i trudne do wyprowadzenia odpowiedniego spadku. Koparka strugowa to już zupełnie inna bajka – używa się jej głównie do kopania rowów przy kablach telekomunikacyjnych albo przy bardzo lekkiej infrastrukturze, na gruntach, które nie wymagają dużej siły urabiania. W przypadku gruntu kategorii III, czyli średnio zwięzłego, strugowe rozwiązania często nie radzą sobie z rozluźnieniem bryły ziemi. Typowym błędem jest sugerowanie się wyłącznie głębokością wykopu, przez co pomija się znaczenie długości i wymaganej powtarzalności przekroju. Praktyka branżowa i normy jasno wskazują, że do takich zadań, jak układanie drenów na dużej długości, najlepiej sprawdzają się koparki wielonaczyniowe – pozwalają na szybkie, dokładne i relatywnie tanie wykonanie wykopu, przy zachowaniu bezpieczeństwa i jakości robót.