Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wiele osób sądzi, że takie odpady jak szkło, papier, gruz ceglany, tektura czy nawet drewno powinny trafiać na składowisko odpadów niebezpiecznych, bo wydają się problematyczne w recyklingu albo mają dużą objętość. To jest dosyć powszechny błąd wynikający z mylenia kategorii odpadów. Szkło i papier to surowce wtórne, które bardzo łatwo poddaje się recyklingowi – w praktyce trafiają one do zupełnie osobnych pojemników i mogą być wielokrotnie wykorzystywane, co jest zgodne z zasadą gospodarki o obiegu zamkniętym. Gruz ceglany i tektura to też odpady, które da się zagospodarować w inny sposób – gruz przetwarzany jest na kruszywo, a tektura to jeden z najczęściej odzyskiwanych materiałów. Odpady budowlane i drzewne również rzadko kwalifikuje się jako niebezpieczne, chyba że zawierają specyficzne zanieczyszczenia, jak azbest czy farby z ołowiem, ale to są raczej wyjątki niż reguła. Typowy błąd to uznawanie dużych lub nieporęcznych odpadów za niebezpieczne tylko dlatego, że nie wiemy co z nimi zrobić. W rzeczywistości odpady uznaje się za niebezpieczne na podstawie ich składu chemicznego i potencjalnego wpływu na zdrowie lub środowisko. To właśnie sprzęt elektryczny i elektroniczny, przez obecność metali ciężkich i toksycznych związków, trafia do kategorii odpadów niebezpiecznych zgodnie z rozporządzeniami UE i polskim prawem. Dlatego takie przedmioty wymagają zupełnie innego traktowania niż np. karton po mleku czy kawałki betonu z remontu.