Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Analizując poszczególne etapy rekultywacji składowisk odpadów, bardzo łatwo pomylić ich zakresy, zwłaszcza jeśli nie pracowało się jeszcze przy takich projektach w praktyce. Często błędnie sądzi się, że już samo rozpoznanie problemu lub zebranie dokumentacji (czyli etap 1) to ten moment, w którym pojawiają się zabiegi techniczne. Tymczasem ten etap polega na zebraniu danych, analizie stanu składowiska oraz przygotowaniu planu działań – tu nie wykonuje się jeszcze żadnej interwencji w terenie. Z kolei wybór etapu 3 bywa podyktowany skojarzeniem słowa „zabudowa” z techniką, jednak tu chodzi już o działania biologiczne – wprowadzanie roślinności, która pełni rolę sanitacji i stabilizacji terenu, a nie o prace ziemne ani budowlane. Bardzo częstym błędem jest też utożsamianie zadań zadrzewiania i zakrzaczania (etap 4) z inżynierią techniczną, podczas gdy są to działania typowo biologiczne, mające na celu odbudowę bioróżnorodności i nadanie terenom poprzemysłowym nowych funkcji. Kluczowa różnica polega na tym, że zabiegi techniczne – zgodnie z wymaganiami norm i wytycznych branżowych – to utworzenie izolacji oraz zagęszczenie składowiska, a nie działania przygotowawcze czy biologiczne. Osobiście sądzę, że takie nieporozumienia wynikają często z mylnego rozumienia kolejności prac lub niezrozumienia, jak bardzo „techniczne” muszą być niektóre elementy rekultywacji. Jeżeli nie zadba się o prawidłowy etap techniczny, cały plan rekultywacji może się nie udać, bo roślinność nie utrzyma się na niestabilnym podłożu lub zaczną pojawiać się skażenia. Zwracają na to uwagę zarówno Polskie Normy, jak i wytyczne zrealizowanych już projektów rekultywacyjnych. Dlatego zawsze warto dokładnie analizować zakresy prac przypisane do każdego etapu i nie mylić ich z działaniami przygotowawczymi czy typowo biologicznymi.